Ο λόγος του Δημήτρη Βέργου και η σκιαγράφηση της προσωπικότητας του όπως αυτή διαφαίνεται μέσα από την πρώτη του αντίδραση.

 

Εξετάζουμε τον λόγο κάποιου μέσα στο πλαίσιο στο οποίο αρθρώθηκε. Ερευνούμε το Προσδοκώμενο έναντι του Απροσδόκητου στο ευρύτερο πλαίσιο, και όπου οι συνθήκες είναι πιο συγκεκριμένες, στο στενότερο πλαίσιο.

Στο έγκλημα της Φολεγάνδρου έχουμε δύο νέους ανθρώπους  σε μια ερωτική σχέση λίγων μηνών που κάνουν πρώτη φορά διακοπές μαζί. Ο δράστης ισχυρίζεται πως μια διαφωνία και «η κακιά η ώρα», μόλις την τρίτη ημέρα των διακοπών τους, ευθύνονται για το έγκλημα του.

Ποιο είναι το προσδοκώμενο σε αυτή την κατάσταση; Ποια στάση περιμένουμε να συναντήσουμε όταν μιλάμε για δύο νέους ερωτευμένους ανθρώπους;

Η προσδοκώμενη αντίδραση είναι η συντριβή για τις πράξεις, η ενοχή, η αναγνώριση της ευθύνης και η έκκληση για συγγνώμη, πρώτα από το θύμα και μετά από την οικογένεια της.

Ας παρατηρήσουμε τα λόγια του δράστη:

« Ήταν η κακιά η ώρα» - Μια φράση που χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να πούμε πως δεν είμαστε υπεύθυνοι για κάτι που συνέβη, ότι λειτούργησαν δυνάμεις μέσα σε συνθήκες που μας ξεπερνούσαν.

Ο δράστης χρησιμοποιώντας  αυτή την φράση αποποιείται την ευθύνη των πράξεων του.

«Γ@@@θηκε η φάση» - Παθητική φωνή και Παθητική γλώσσα που χρησιμοποιείται επίσης για αποφυγή της ευθύνης και απόκρυψη της ταυτότητας αυτού που τέλεσε την πράξη.

«η φάση» - Γλώσσα ανώριμου  συναισθηματικά ατόμου. Eλαχιστοποίηση  και ευτελισμός της κατάστασης, των πράξεων του και της σχέσης τους γενικότερα.

Ερώτημα: είναι ο δράστης άτομο που μπορεί να συνδεθεί συναισθηματικά με κάποιον άλλο, ή είναι άτομο που σχετίζεται επιφανειακά για να καλύψει συγκεκριμένες ανάγκες και ελλείμματα;

Τι λείπει από τον λόγο του; Όλα όσα θα ήταν προσδοκώμενα.

Τι θα ακολουθήσει ή έχει ήδη ακολουθήσει σύμφωνα με διαρροές;

Mεταβίβαση ευθύνης στο θύμα ( victim blaming) : με ειρωνευόταν, με υποτιμούσε, κλπ. Παρατηρείται συχνά ως απόπειρα ανακούφισης της ενοχής, και ως δικαιολογία των πράξεων. Το θύμα παρουσιάζεται να «αναγκάζει» τον θύτη να ξεπεράσει τα όρια και να καταλήξει στην εγκληματική ενέργεια.

Τι είδους προσωπικότητα διαγράφεται από αυτή την στάση και τα λόγια του;

Ο δράστης φαίνεται άτομο που δεν νιώθει μεταμέλεια, δεν αναγνωρίζει την ευθύνη του και δεν ενδιαφέρεται για οτιδήποτε δεν τον αφορά προσωπικά. Δεν έχει ενσυναίσθηση και δεν διαφαίνονται ενδείξεις συναισθηματικής νοημοσύνης.

Είναι άτομο που δεν μπορεί να ανεχθεί την απογοήτευση ή την διαφωνία. Οποιεσδήποτε ενδείξεις τέτοιας στάσης πιθανόν να τον έκαναν να αφαιρέσει από την ζωή του τους ανθρώπους που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του. Αυτό είναι ενδεικτικό χειριστικού ατόμου που θέλει να έχει πάντα τον έλεγχο του περιβάλλοντος του. Η απώλεια του ελέγχου,  η μη συμμόρφωση, έστω και για ασήμαντη αφορμή, είναι ανεπίτρεπτη για τέτοιου είδους προσωπικότητες.

Ερώτημα: υπήρξε πραγματικά «ασήμαντη αφορμή» ή συνέβη κάτι πιο καθοριστικό ως προς τον έλεγχο που ασκούσε ή προσπαθούσε να ασκήσει στο θύμα;

Μήπως η αμφισβήτηση της ουσίας της σχέσης και του σεβασμού προς το πρόσωπο της κορυφώθηκε από την Γαρυφαλλιά;

Ένα επιπλέον  ερώτημα που τίθεται είναι αν ετοιμαζόταν να τον εγκαταλείψει, ή τουλάχιστον να φύγει από τον τόπο των κοινών τους διακοπών.

Με δεδομένα αυτά τα στοιχεία, θα πρέπει να διερευνηθούν προσεκτικά οι πρώτοι ισχυρισμοί του, καθώς το πιθανότερο είναι πως δεν θα είναι αληθείς.