Υπόθεση Πάτρας - Συνέντευξη γονέων
Στην υπόθεση των τριών μικρών παιδιών που πέθαναν στην Πάτρα εξετάζονται πολλά στοιχεία, με έμφαση στα ιατρικά δεδομένα και το ιστορικό νοσηλείας των παιδιών.
Σε αυτό το ιστολόγιο ασχολούμαστε με την Ανάλυση Λόγου, η οποία είναι γνωστή με διάφορες ονομασίες και παραλλαγές, (Reid Technique, Statement Analysis, Discourse Analysis) και χρησιμοποιείται για την διερεύνηση και διαλεύκανση εγκλημάτων, καθώς και την σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ του ατόμου με βάση τον λόγο του.
https://esarrianalysis.blogspot.com/2021/05/20.html
https://www.scirp.org/pdf/OALibJ_2016072011525988.pdf
Οι γονείς μίλησαν για πρώτη φορά πριν λίγες ημέρες και συνέχισαν δίνοντας και κάποιες άλλες συνεντεύξεις.
Η εξαιρετική συνέντευξη που πήρε ο δημοσιογράφος του καναλιού STAR, στην οποία άφησε τους γονείς να μιλήσουν ελεύθερα, μας δίνει την ευκαιρία να αποκτήσουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της προσωπικότητας τους και παρέχει μια πληθώρα στοιχείων που χρήζουν διερεύνησης.
Ο καθένας βιώνει την απώλεια σύμφωνα με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του. Υπάρχουν όμως κοινοί για όλους τρόποι συμπεριφοράς και συναισθήματα που περιμένουμε να εκφραστούν στον λόγο κάποιου.
Αυτή είναι η αρχή του Προσδοκώμενου έναντι του Απροσδόκητου. Όταν συναντάμε στον λόγο κάποιου στοιχεία που δεν αντιστοιχούν σε αυτό που είναι προσδοκώμενο για κάθε ανθρώπινο όν, αναρωτιόμαστε ποιός είναι ο λόγος.
Η συγκεκριμένη μητέρα φαίνεται να έχει διαχειριστεί ήδη μια τραγωδία που είναι ασύλληπτη, κι αυτό είναι κάτι απροσδόκητο.
Θα σταθούμε εδώ προς το παρόν στην αρχή της Αξιόπιστης Άρνησης Κατηγορίας.
Όταν κατηγορείται ένα άτομο για κάτι και είναι αθώο, η προσδοκία είναι να αρνηθεί την κατηγορία. Υπάρχει η αξιόπιστη και η μη αξιόπιστη άρνηση κατηγορίας. Η μη αξιόπιστη δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην πως το άτομο ψεύδεται, μας ωθεί απλώς να εξετάσουμε κι άλλα στοιχεία στον λόγο του για να φτάσουμε στην αλήθεια.
Η αξιόπιστη άρνηση κατηγορίας αποτελείται από τρία μέρη:
-πρώτο ενικό πρόσωπο
- αρνητικός τύπος ρήματος στον αόριστο χρόνο
-ρήμα που αποδίδει την κατηγορία
Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό θα εκφραζόταν ως εξής: δεν σκότωσα τα παιδιά μου.
Όταν το άτομο εκφραστεί με αυτό τον τρόπο και εμμείνει σε αυτό ό,τι κι αν του προσάπτουν, είναι κατά πάσα πιθανότητα ειλικρινές. Μόνο παθολογικοί ψεύτες καταφέρνουν να παρέχουν μια τέτοια άρνηση και να ψεύδονται.
Στα αποσπάσματα που ακολουθούν, δόθηκε δύο φορές η ευκαιρία στην συγκεκριμένη μητέρα να αρνηθεί κατηγορηματικά αυτά που της προσάπτουν.
Και τις δύο φορές δεν κατάφερε να το κάνει, ούτε με αξιόπιστο, ούτε με αναξιόπιστο τρόπο.
- Και έρχομαι στη θέση να απολογηθώ… για πράγματα τα οποία δεν μπορεί, όχι να τα ξεστομίσω, δεν μπορεί, όχι επειδή είμαι εγώ. Ε, ο κόσμος ακούει καθημερινά τι γίνεται γύρω μας, δεν διαφωνώ με την οργή του κόσμου, γιατί προφανώς υπάρχουν κι εγκλήματα. Προφανώς υπάρχουν κι εγκληματίες. Δεν είμαστε όλοι όμως.
- Δ: Ρούλα εσύ, έχεις σχέση με τον θάνατο των παιδιών σου;
-Ρ: Θα απαντήσω μόνο και μόνο για… γιατί έχω ακούσει πάρα πολλά. Κανένας όμως δεν ήρθε ποτέ, μα ποτέ, να με ρωτήσει, ε, σ’ ένα σπίτι το οποίο υπήρχαν τα παιδιά και υπήρχε όλη αυτή η ευτυχία, πώς ζω εγώ τώρα, μέχρι τώρα για την Τζορτζίνα, πώς ζω εγώ από τις 29 του μήνα, με τις φωτογραφίες αυτές και μ’ αυτό που μου έμεινε από την Τζορτζίνα… Αυτό μου έμεινε…
Πώς θα πείραζα εγώ τα παιδιά μου; Τα γέννησα, τα μεγάλωσα. Ήμουνα δίπλα τους… Με τι λογική; Δεν υπάρχει λογική σ’ αυτό.
Από τις 29 του μήνα και μετά το μόνο που ακούω είσαι φόνισσα, είσαι δολοφόνος, τα σκότωσες, έχεις το τέλειο έγκλημα… εντάξει, πόσο;
Παρατηρούμε πως το άτομο δεν απαντά στην ερώτηση.
Το επίκεντρο της προσοχής της και οι αναφορές της είναι σχετικές με τον εαυτό της και αυτό που περνά, όχι από τον χαμό των παιδιών της, αλλά από τις υποψίες εναντίον της.
Υπάρχουν πολλά προς ανάλυση σε αυτό το τμήμα, στα οποία θα επανέλθουμε.
-------------------------------
Σύμφωνα με πληροφορίες του pelop.gr και με έναν ακόμη δημοσιογράφο τον Κωνσταντίνο Φλαμή στο messenger.
Ο διάλογος είναι αποκαλυπτικός:
Κ.Φ.: Γιατί πιστεύεις ότι κάποιοι λένε… η μάνα η φόνισσα και άλλα τέτοια;
Ρούλα Π.: «Γιατί είναι καχύποπτοι»!
Κ.Φ.: Και για ποιο λόγο δεν λένε π.χ, ο Μάνος;
Ρούλα Π.: Γιατί οι δημοσιογράφοι δίνουν έμφαση σε μένα.
Κ.Φ.: Οι δημοσιογράφοι μπορεί να έχουν πηγές. Δεν τα βγάζουν από το μυαλό τους.
Ρούλα Π.: Εγώ ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα.
Κ.Φ.: Ναι, αλλά καταλαβαίνεις. Κυκλοφορούν και σενάρια.
Ρούλα Π.: Ναι, καταλαβαίνω, Αλλά κατάλαβε κι εσύ τη θέση μου. Αν σου έλεγαν για τη μάνα σου τι θα απαντούσες;
Κ.Φ.: Θα έπεφτα από τα σύννεφα. Αλλά τους φαίνεται τόσο περίεργο όλο αυτό. Και οι γιατροί δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις. Υπάρχει δε και το σενάριο με το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου.
Ρούλα Π.: Μάλιστα. Όταν έρθει η ώρα θα αποδειχθεί και αυτό.
Κ.Φ.: Ότι δηλαδή κάποιο άτομο μπορεί να πάσχει από αυτό; Πώς θα αποδειχθεί αυτό;
Ρούλα Π.: Αυτά δεν τα ξέρω. Πιθανόν από εξετάσεις ψυχιάτρων. Ούτε αυτοί θα ξέρουν;
Κ.Φ.: Φυσικά και θα ξέρουν. Αν σου ζητηθεί, θα πας και σε ψυχίατρο;
Ρούλα Π.: Φυσικά. Φυσικά και θα πάω.
Και στην άλλη ευκαιρία που της δόθηκε, η μητέρα δεν κατάφερε να αρνηθεί την κατηγορία.
Αυτό που επίσης δεν πείθει προς το παρόν είναι το κατά πόσο υποφέρει από τις υποψίες εναντίον της. Είναι πιθανόν να επιζητά την προσοχή και ίσως να την βρίσκει ικανοποιητική.
Θα ακολουθήσει αναλυτικότερη ανάλυση της συνέντευξης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου