Οι απροσδόκητες δηλώσεις της Ρ. Πισπιρίγκου

 

Η Ρούλα Πισπιρίγκου έχει μιλήσει αρκετές φορές στα μέσα ενημέρωσης είτε με συνεντεύξεις είτε μέσω τηλεφωνικών επικοινωνιών. Ακολουθεί μια συλλογή απροσδόκητων δηλώσεων που έχει κάνει στις τηλεοπτικές της συνεντεύξεις. Τις ονομάζουμε απροσδόκητες επειδή δεν ανταποκρίνονται στα κριτήρια των δηλώσεων που θα έκανε ένας αθώος άνθρωπος.

Οι απροσδόκητες δηλώσεις της Ρούλας Πισπιρίγκου στην τελευταία της συνέντευξη.

- «όπως είπα και στην ομολογία μου»(χ2)

- «Εγώ λέω δεν είμαι, οι γιατροί λένε δεν είναι, άρα κάποιος από τους δύο είναι»

- «Αυτό θα φανεί, όποιος είναι θα φανεί. Αν είμαι εγώ θα φανεί, αν είναι άλλος θα φανεί.»

- «Αλλά προσπαθούμε να βγάλουμε όλους λάθος για να βρούμε τι; Ότι βρήκαμε την ένοχη με την κεταμίνη που δεν έχει βρεθεί καν ακόμα και πρέπει να βγάλουμε και τα άλλα δύο παιδιά γιατί αποκλείεται να είναι παθολογικά τα αίτια»

-- «θανατηφόρες ουσίες και φαινοβαρβιτάλη μπορεί να είναι που έχω ψάξει εγώ»

 

Στις προηγούμενες συνεντεύξεις είχαμε επισημάνει μεταξύ άλλων τα εξής:

ΔΙΑΡΡΟΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

(Μιλώντας για τις σπουδές της)

Μ: δεν θεωρώ ότι κάποιος άνθρωπος που, ε, του αρέσει αυτό, σκοτώνει κιόλας. Δηλαδή τι σημαίνει; Δηλαδή ένας άνθρωπος δεν πρέπει να σπουδάσει γιατρός, δεν πρέπει να σπουδάσει ιατροδικαστής, γιατί παράλληλα αν σπουδάσεις ιατροδικαστής ή εγκληματολόγος έχεις το άλλοθι του μπορώ να σκοτώσω.

26. Αποτελεί ανησυχητική ένδειξη να βλέπουμε στον λόγο του ατόμου μια διατύπωση σαν κι αυτή, ειδικά όταν χρησιμοποιείται και αλλαγή προσώπου : ένας άνθρωπος, αν σπουδάσεις, έχεις το άλλοθι, μπορώ να σκοτώσω. Περνάμε δηλαδή από τον οποιονδήποτε στο γενικό εσύ και στη συνέχεια στο εγώ συνδυασμένο με το ρήμα σκοτώνω.

-------

Και ξεκαθαρίζω και τονίζω πάλι δεν σημαίνει ότι μια οικογένεια όταν έχει τα προβλήματά της δεν σκοτώνει τα παιδιά της. Για κανένα λόγο. Ούτε για να φέρει τον άντρα πίσω, ούτε για να φέρει τη γυναίκα πίσω, ούτε τίποτα από όλα αυτά που έχω ακούσει.

28.  Επανάληψη και έμφαση στην δήλωση η οποία όμως μιλά για μια οικογένεια γενικά και όχι την δική της οικογένεια.

- Δεν έχουν διατυπωθεί υποψίες για την οικογένεια αλλά για αυτή την ίδια.

- Παρατηρούμε πολλές αρνήσεις μαζεμένες και η προτεραιότητα του ατόμου είναι ο σύζυγος. Αφήνει επίσης ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρχει άλλος λόγος.

-----------------

Από τις 29 του μήνα μέχρι τώρα το μόνο που ακούω είσαι φόνισσα, είσαι δολοφόνος, τα σκότωσες, έχεις το τέλειο έγκλημα… εντάξει, πόσο;

29. Αν χανόμασταν εμείς : τι σημαίνει αυτό για το άτομο; Πώς θα μπορούσαν να χαθούν;

- Παρατηρούμε πως το άτομο ενώ αποφεύγει να πει πως είναι αθώο, μεταφέρει χαρακτηρισμούς που έχει ακούσει, με ευκολία.

--------------------

Π: Και στο τονίζω έχουμε ξεκινήσει ήδη νομικές διαδικασίες. Τους δικηγόρους μας δεν τους έχουμε βάλει για μας.

Μ: Ούτε γιατί είμαστε ένοχοι.

Π: Ούτε γιατί είμαστε ένοχοι. Τους έχουμε βάλει για όλο αυτό που γίνεται. Τώρα.

33. Απροσδόκητη και περίεργη σύνταξη συνοδευόμενη από άρνηση.

Το προσδοκώμενο είναι να ακούσουμε την λέξη αθώος όταν το άτομο που μιλά είναι ειλικρινές. Η λέξη «ένοχοι» που εισάγει στο λόγο της η μητέρα θα μπορούσε να προσεγγίζει την έμμεση παραδοχή των κατηγοριών.

--------------

- Εξωγενής παράγοντας λοιπόν να κάνει βραδυκαρδία απ’ ότι ειπώθηκε, μπορεί να υπάρξει. Τώρα πώς, γιατί και τα λοιπά, πιστεύω ότι θα μας το λύσουνε κι αυτό το κομμάτι.

Το άτομο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπήρξε εξωγενής παράγοντας  που επηρέασε την υγεία της Τζωρτζίνας.

Αυτό που προσδοκούμε να ακούσουμε σε αντίστοιχες περιπτώσεις είναι η λέξη αθώος και όχι η λέξη ένοχος, εφ’όσον αυτός που μιλάει είναι αθώος και ειλικρινής.

---------------

«Θα μου πει και μένα κάποιος, τι έκανα; Κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι έκανα κακό στα παιδιά μου, θα μου πουν… πώς και πότε; Ποτέ μα ποτέ. Αυτή είναι η αλήθεια. Τι να μου πουν…;».

- Tο προσδοκώμενο είναι η αξιόπιστη άρνηση κατηγορίας. Αντί γι’ αυτό, το άτομο φαίνεται  να αναζητά τις αποδείξεις που τυχόν έχουν οι άλλοι.

- Οι ερωτήσεις όπως έχουμε αναφέρει και πριν είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο ομιλών προσπαθεί να εκμαιεύσει πληροφορίες από το κοινό στο οποίο απευθύνεται.

- Κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι έκανα κακό στα παιδιά μου,

Αν κάποιοι πιστεύουν : το άτομο κρατάει απόσταση από αυτό που πιστεύουν κάποιοι.

- «έκανα κακό στα παιδιά μου» είναι υποτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης και ενδεικτικό απόστασης από το γεγονός των θανάτων τους.

- Ποτέ μα ποτέ : Αυτό είναι που στην ανάλυση ονομάζουμε παθητική γλώσσα. Δεν υπάρχει ρήμα, προσωπική αντωνυμία, είναι μια αιωρούμενη άρνηση χωρίς υποκείμενο και αντικείμενο η οποία επαναλαμβάνεται αυξάνοντας τον δείκτη ευαισθησίας στο θέμα.

- Ποια είναι η αλήθεια στην δική της αντίληψη της πραγματικότητας; Οι ερωτήσεις τι έκανα και τι να μου πουν θα μπορούσαν να είναι ερωτήσεις που απευθύνει στον εαυτό της, σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως είναι δείκτες πως το θέμα είναι ευαίσθητο γι’ αυτήν.

 

 

- Δ: Ρούλα εσύ, έχεις σχέση με τον θάνατο των παιδιών σου;

22. Η αποφυγή της ευθείας και αξιόπιστης άρνησης της κατηγορίας από την μητέρα οδηγεί ενστικτωδώς τον δημοσιογράφο στην επόμενη ερώτηση, η οποία είναι πολύ καλά διατυπωμένη.

-Ρ: Θα απαντήσω μόνο και μόνο για… γιατί έχω ακούσει πάρα πολλά. Κανένας όμως δεν ήρθε ποτέ, μα ποτέ, να με ρωτήσει, ε, σ’ ένα σπίτι το οποίο υπήρχαν τα παιδιά και υπήρχε όλη αυτή η ευτυχία,  πώς ζω εγώ τώρα, μέχρι τώρα  ζούσα για την Τζορτζίνα, πώς ζω εγώ από τις 29 του μήνα, με τις φωτογραφίες αυτές και μ’ αυτό που μου έμεινε από την Τζορτζίνα… Αυτό μου έμεινε… Πώς θα πείραζα εγώ τα παιδιά μου; Τα γέννησα, τα μεγάλωσα. Ήμουνα δίπλα τους… Με τι λογική; Δεν υπάρχει λογική σ’ αυτό.

23. Το άτομο λέει πως θα απαντήσει και δεν το κάνει. Είναι η δεύτερη ευκαιρία που έχει και την αποφεύγει κι αυτήν.

Ο σκοπός αυτής της συνέντευξης είναι να δώσει απαντήσεις στις υπόνοιες εναντίον τους. Θα προσδοκούσαμε να αρχίσουν με την άρνηση της κατηγορίας. Όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό, αλλά και στις δύο ευκαιρίες που της δόθηκαν η μητέρα αρνείται να το κάνει.

Στην συνέχεια αναφέρεται στον εαυτό της και σε όσα περνάει αυτή, υπό μορφήν ερωτήσεων, τα οποία αρνείται επίσης να περιγράψει, τα αφήνει να υπονοηθούν. Αν το άτομο δεν μας λέει κάτι στις δηλώσεις του, δεν μπορούμε να το πούμε εμείς εκ μέρους του.

 

 

- Πώς θα πείραζα εγώ τα παιδιά μου; Τα γέννησα, τα μεγάλωσα. Ήμουνα δίπλα τους… Με τι λογική;

Το άτομο διατυπώνει ερωτήσεις, αλλάζοντας μάλιστα το ρήμα στο πιο ανώδυνο «πείραζα». Ο χρόνος είναι μελλοντικός υποθετικός. Το παρατηρούμε συχνά  σε άτομα που είναι ένοχα όταν ρωτούν για να δουν τι ενδεχομένως  ξέρει αυτός που ρωτά, ή αν έχει επιχειρήματα.

 

M: Και έρχομαι στη θέση να απολογηθώ… για πράγματα τα οποία δεν μπορεί, όχι να τα ξεστομίσω, δεν μπορεί, όχι επειδή είμαι εγώ. Ε, ο κόσμος ακούει καθημερινά τι γίνεται γύρω μας, δεν διαφωνώ με την οργή του κόσμου, γιατί προφανώς υπάρχουν κι εγκλήματα. Προφανώς υπάρχουν κι εγκληματίες. Δεν είμαστε όλοι όμως.

21. Και έρχομαι στη θέση να απολογηθώ… για πράγματα τα οποία δεν μπορεί, όχι να τα ξεστομίσω, δεν μπορεί, όχι επειδή είμαι εγώ

-  Παρατηρούμε τον αριθμό των αρνήσεων που χρησιμοποιεί το άτομο. Αυτό είναι το πιο κατάλληλο σημείο για να δηλώσει πως δεν ευθύνεται για τον θάνατο των παιδιών της. Παρ’ όλα αυτά, δεν το κάνει και δεν λέει καν για ποιο πράγμα πρέπει να απολογηθεί.

 - δεν διαφωνώ με την οργή του κόσμου, γιατί προφανώς υπάρχουν κι εγκλήματα. Προφανώς υπάρχουν κι εγκληματίες. Δεν είμαστε όλοι όμως.

Ο αθώος άνθρωπος δεν δέχεται πρόθυμα την οργή των άλλων και δεν συμφωνεί μαζί τους. Διατυπώνει μια γενίκευση χωρίς να αναφέρεται στην οργή για την συγκεκριμένη περίπτωση.

- Δεν είμαστε όλοι όμως : αυτή η δήλωση αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο κάποιοι από «εμάς» να είναι. Ποιοι είμαστε «εμείς»;

 

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Στις αμέτρητες ευκαιρίες που της έχουν δοθεί μέσω των συνεντεύξεων εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να αρνηθεί αξιόπιστα την κατηγορία που της προσάπτουν. Οι αρνήσεις στην τελευταία συνέντευξη δεν πληρούν τα κριτήρια της αξιόπιστης άρνησης.