Υπόθεση Πετραλώνων- Παρατηρήσεις επί της συνέντευξης του πατέρα στον δημοσιογράφο Πέτρο Κουσουλό

Ε:  Για ποιο λόγο είστε εδώ σήμερα και νιώθετε την ανάγκη να μιλήσετε.

Α: Νιώθω την ανάγκη να μιλήσω γιατί αυτά που ακούγονται γύρω- γύρω είναι αισχρά και τερατώδη. Γι’ αυτό. Και, … κατά κάποιον τρόπο, θέλω κι εγώ στην κοινή γνώμη να ακουστεί η φωνή μου. Ε, δεν το κάνω ούτε για τις δικαστικές αρχές, ούτε για τις αστυνομικές αρχές, γιατί γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι, την δουλειά τους την κάνουν τέλεια. Για μένα. Εε, το θέμα είναι ότι, ακούγεται μόνο η μια πλευρά, κι η πλευρά του πατέρα, ο οποίος είναι ο αδικημένος, ο οποίος είναι ο … το θύμα με λίγα λόγια, δεν έχει ακουστεί πουθενά. Εεε, κι επειδή στο πρόσωπό σου, στο πρόσωπό σου βρήκα κάτι λίγο πιο διαφορετικό, απ’ όλα αυτά που ακούγονται γύρω- γύρω, και δεν έπεσες με τα μούτρα, εεε …  να με φας σαν καρχαρίας, όπως κάνανε πολλοί άλλοι, πριν ακόμα δουν την δικογραφία, πριν ακόμα ακούσουνε όλες τις ιστορίες, γι’ αυτό πήρα την απόφαση να μιλήσω συγκεκριμένα σε σένα.

- Το άτομο παπαγαλίζει τα λόγια του δημοσιογράφου

- Καλοπιάνει και προσπαθεί να γίνει αρεστός τόσο στις δικαστικές και τις αστυνομικές αρχές, όσο και στον δημοσιογράφο που του παίρνει συνέντευξη.

- Το άτομο δηλώνει πως είναι αδικημένο και πως είναι το θύμα της υπόθεσης, χωρίς όμως να χρησιμοποιεί πρώτο ενικό πρόσωπο σε αυτή την δήλωση. Μιλά για ένα πατέρα που είναι αδικημένος και θύμα, όχι για τον εαυτό του.

κι η πλευρά του πατέρα, ο οποίος είναι ο αδικημένος, ο οποίος είναι ο … το θύμα με λίγα λόγια, δεν έχει ακουστεί πουθενά

- Το άτομο έρχεται να πει μια ακόμα «ιστορία» που θα συμπληρώσει τις άλλες. Δεν μας λέει πως έρχεται να πει την αλήθεια.

Ε: Σ’ ευχαριστώ πολύ. Λοιπόν. Έχεις τρία παιδιά. Από τον γάμο σου με την πρώην σύζυγό σου. Πώς ήταν η ζωή σου μαζί της; Και πώς ήταν η οικογενειακή ζωή, η ζωή η κοινή που είχες εσύ, η σύζυγός σου και τα παιδιά σας;

Α: Εεε, η συζυγική μου ζωή ήτανε καλή. Και … και … και η σχέση μου με τα παιδιά μου ήταν πάρα πολύ καλή. Τα παιδιά μου τα είχα μεγάλη αδυναμία … πάρα πολύ μεγάλη αδυναμία… εεε, με την σύζυγό μου δεν είχαμε κόντρες, δεν είχαμε προβλήματα, δεν είχαμε θέματα. Όλα ξεκίνησαν ο … όταν χωρίσαμε και μετά. Γιατί μέχρι να χωρίσουμε όλα τα πράγματα πηγαίνανε ρολόι.

- Παρατηρούμε τις συχνές παύσεις και καθυστερήσεις στον λόγο του ατόμου. Ο λόγος του δεν ρέει. Είναι πιθανό να προσπαθεί να κερδίσει χρόνο να σκεφτεί την απάντηση. Ειδικά όταν αναφέρεταοι στην σχέση του με τα παιδιά του.

- Συζυγική ζωή: καλή

  Σχέση με παιδιά: πάρα πολύ καλή, πάρα πολύ μεγάλη αδυναμία.

Το άτομο έχει μια έντονη ανάγκη να πείσει το ακροατήριο για την ποιότητα της σχέσης του με τα παιδιά του.

- Το άτομο περιγράφει την «καλή» σχέση με την σύζυγό του λέγοντας μας τι «δεν» είχαν: κόντρες, προβλήματα, θέματα.

«Όλα πήγαιναν ρολόι»: Προκύπτει το ερώτημα, γιατί χώρισαν; Τι εννοεί όταν λέει πως όλα πήγαιναν ρολόι; Χρειάζεται διευκρινιστική ερώτηση σε αυτό το σημείο.

 

[…]

 

( Σχετικά με τις καταγγελίες του συγγραφέα και του γιού του εναντίον του)

Ε: Πώς το εξηγείς εσύ αυτό;

Α: Δεν έχει εξήγηση. Όταν ένας άνθρωπος είναι σχιζοφρενής, δεν έχει εξήγηση.

- Το άτομο αρνείται να πει αν έχει ο ίδιος εξήγηση. Χρησιμοποιεί παθητική γλώσσα, κάτι που δείχνει πως δεν δεσμεύεται από την απάντηση του.

- Ερώτημα: Ποιος είναι σχιζοφρενής;

- Ερώτημα: Πώς ορίζει τον όρο «σχιζοφρενής»; Πώς συμπεριφέρεται ο σχιζοφρενής σύμφωνα με τον πατέρα;

Ε: Ναι, αλλά αυτά τα λέει κι ο γιός σου στην κατάθεσή του.

Α: Το παιδί χειραγωγήθηκε. Όταν είναι μ’ έναν δάσκαλο απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, μετά  αργότερα, και είσαι τόσες ώρες μαζί, κι ένας πατέρας που έλειπε από το σπίτι, είναι πολύ εύκολο πιστεύω να χειραγωγηθεί το παιδί.

- Ο δημοσιογράφος χρησιμοποιεί τις λέξεις «γιός σου» και το άτομο απαντά με την λέξη «παιδί».

- «ένας πατέρας» : δεν μιλά σε πρώτο πρόσωπο αλλά σε τρίτο. Ενδεικτικό συναισθηματικής απόστασης από τον ρόλο του ως πατέρα του συγκεκριμένου παιδιού.

[…]

10.52

Ε: Δεν πήγες απ’ το σπίτι να τους βρεις;

Α: Όχι, δεν πήγα.

Ε: Γιατί;

Α: Εε, δεν το τόλμησα, γι’ αυτό.

Ε: Ναι, αλλά είναι το παιδί σου.

Α: Ναι, είναι το παιδί μου. Εε, δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν το ’κανα, αλήθεια σου λέω. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω γιατί δεν το ’κανα. Ίσως φοβήθηκα ότι, να μην είμαι παρορμητικός και κάνω καμιά…. Γι’ αυτό.

- Η φράση που επαναλαμβάνεται είναι διπλά σημαντική στην Ανάλυση. Επίσης ό,τι δηλώνεται στην άρνηση είναι διπλά σημαντικό. Το άτομο πιθανότατα γνωρίζει πολύ καλά γιατί δεν πήγε να επισκεφθεί τα παιδιά του, αλλά δεν θέλει να το αναφέρει.

Η φράση «ίσως φοβήθηκα» αφήνει ανοιχτή την πιθανότητα του φόβου του, και ανασυντάσσοντας την πρόταση αποκρύπτει την πραγματική αιτία που προκάλεσε αυτό τον φόβο.

[…]

(Σε ερώτηση σχετική με το αν καλούσε κόσμο στο σπίτι.)

Κανένας δεν μπήκε μέσα στο σπίτι. Ούτε μέσα στο σπίτι ούτε σε κανένα άλλο χώρο. Κανένας. Κανένας.

- Παρατηρούμε ξανά επανάληψη λέξης : Κανένας

- Η ερώτηση είναι σχετική με το αν καλούσε κόσμο στο σπίτι. Αφορά μεγάλη χρονική περίοδο. Η απάντηση είναι: δεν μπήκε.

- Το άτομο εμπλέκει στο λόγο του και άλλους χώρους στους οποίους θα μπορούσε να έχει μπει κάποιος. Ο τόπος είναι ευαίσθητο θέμα γι’ αυτόν.

Τι σημαίνει δεν μπήκε κανείς σε κανένα άλλο χώρο; Η πρόταση δεν φαίνεται να έχει νόημα για τον ακροατή, έχει όμως νόημα για τον ομιλούντα, καθώς κάτι που υπάρχει στο νου του την δεδομένη στιγμή βρίσκει διέξοδο στον λόγο του.

- Σύμφωνα με τις δηλώσεις του αυτό ήταν ένα σπίτι στο οποίο δεν μπήκε κανένας, κάτι απροσδόκητο που προκαλεί το ενδιαφέρον.

Θα ήταν χρήσιμες οι διευκρινιστικές ερωτήσεις σε αυτό το σημείο, ιδιαίτερα σε σχέση με τον τόπο.

11.50

Μέχρι το 2011 τα παιδιά μου μεγάλωναν με την πεθερά μου.

- Αυτό αποτελεί παραδοχή πως ο ίδιος και η τέως σύζυγός του εκτελούσαν πλημμελώς τα καθήκοντά τους ως γονείς. Είναι έμμεση παραδοχή όσον αφορά σε αυτόν και έμμεση κατηγορία όσον αφορά στην σύζυγό του.

{…}

Μετά μπαίνουμε σ’ έναν αγώνα

- Ποιοί μπαίνουν στον αγώνα; Είναι σε αυτό το σημείο ενωμένος με την πρώην σύζυγό του.

15.34

Ε: Ποια ήταν η σχέση σου με την μικρή σου κόρη;

Α: Ήταν πάρα πολύ όμορφη… Η μικρή μου η κόρη μου είχε μεγάλη αδυναμία, όπως και την είχα κι εγώ. Εεε, ήτανε … το παιδί το οποίο μπόρεσα, εε, να περάσω λίγο παραπάνω χρόνο μαζί του. Γιατί στα άλλα δούλευα απίστευτα πολλές ώρες.

- Περίεργη φράση για την περιγραφή μιας σχέσης πατέρα- κόρης. Περισσότερο μοιάζει με περιγραφή προσώπου.

17. 30

Δεν έχουνε ξεκινήσει από την αρχή να πούνε «ναι, ο μπαμπάς μας μας βίαζε» και να κρατήσουνε και να πούνε ότι «ναι, ο μπαμπάς μας μας βίαζε». Άλλα λέγανε στην αρχή, άλλα λέγανε στη μέση, άλλα λέγανε στο τέλος. Για ποιο λόγο;

- Είναι απροσδόκητο για έναν πατέρα που κατηγορείται για κάτι τόσο αποτρόπαιο να επαναλαμβάνει με τόση ευκολία την κατηγορία. Οι περισσότεροι γονείς δεν θα μπορούσαν ούτε να το διανοηθούν και αν χρειαζόταν θα το ψέλλιζαν με δυσκολία. Ο συγκεκριμένος πατέρας δεν αντιμετωπίζει καμία δυσκολία να επαναλάβει την λέξη «μας βίαζε» μετά την λέξη «μπαμπάς».

- Αντί να ασχοληθεί με την ουσία της καταγγελίας και να την αρνηθεί, καταλογίζει ασυνέπεια στην στάση των παιδιών του και τα κατηγορεί γι’ αυτό.

- Ερώτημα: Υπάρχει κάτι άλλο το οποίο θα μπορούσε να έχει κάνει στα παιδιά του το οποίο δεν αναφέρει εδώ, εκτός από το βιασμό; Κάτι που δεν τολμά να αναφέρει, όπως πχ θωπεία, ασέλγεια, κλπ;

 

Ε: Γιατί εσύ άμα βίαζες τα παιδιά σου θα το παραδεχόσουνα ποτέ;

Α: Όχι βέβαια. Δεν θα το παραδεχόμουν. Αλλά μπορεί να ’κανα κάτι καλύτερο. Μπορεί να πήγαινα να αυτοκτονούσα. Ναι, προτιμούσα να  αυτοκτονήσω, με την ηθική που έχω σαν μυαλό, έτσι; Προτιμώ ν’ αυτοκτονήσω παρά να κάθομαι και να βιώνω πέντε χρόνια αυτό το σταυρό.

- Είναι ενδιαφέρον το γεγονός πως και σε αυτή την ευκαιρία που του δίνεται, το άτομο αδυνατεί να αρνηθεί την κατηγορία με αξιόπιστο για την Ανάλυση τρόπο.

Υιοθετεί την υπόθεση του δημοσιογράφου με ευκολία και δηλώνει τι θα έκανε αν αυτή ήταν αλήθεια. «Προτιμούσα, μπορεί να πήγαινα να αυτοκτονήσω»

Στην συνέχεια ο χρόνος του ρήματος αλλάζει: «Προτιμώ»

Αυτό που ήταν υποθετικό και δυνητικό με βάση μια υπόθεση του δημοσιογράφου, γίνεται τώρα προτίμησή του στον παρόντα χρόνο υπό τις παρούσες συνθήκες και καταγγελίες, τις οποίες δεν έχει αρνηθεί.

Τι τον οδηγεί σε αυτή την σύνταξη; Έχει αποδεχτεί ή γνωρίζει πως η υπόθεση που εκφράστηκε προηγουμένως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;

- Το άτομο δεν έχει πολύ ανεπτυγμένο λεξιλόγιο και η έκφρασή του περιορίζεται στα στοιχειώδη. Παρατηρούμε εδώ πως η ηθική του δεν προέρχεται από την συνείδησή του αλλά από το μυαλό του.

 

Για έναν τρελό. Ένας τρελός, βγήκε στην τηλεόραση μετά από πέντε χρόνια, ανακάλυψε αυτός ότι μετά από πέντε χρόνια αυτός ο άνθρωπος βίαζε τα παιδιά του.

- Στην συνέχεια το βάρος των δηλώσεών του μετατοπίζεται στην κατηγορία εναντίον ενός από τους καταγγέλλοντες, τον οποίο όπως και πριν αποφεύγει να κατονομάσει ή έστω να ταυτοποιήσει.

- «μετά από πέντε χρόνια»: το χρονικό διάστημα που έχει περάσει είναι σημαντικό γι’ αυτόν και το επαναλαμβάνει.

Ερώτημα: Θεωρεί πως ο χρόνος που έχει παρέλθει μειώνει την σοβαρότητα της καταγγελίας; Ένιωθε ενδεχομένως ασφαλής μετά από παρέλευση αυτού του χρονικού διαστήματος;

- «αυτός ο άνθρωπος βίαζε τα παιδιά του»: Ο ομιλών αφαιρεί και πάλι τον εαυτό του από την πρόταση, ένδειξη ψυχολογικής αποστασιοποίησης από το γεγονός.

 

[…]

19.

Ε:  Η μεγάλη σου η κόρη πώς το εξηγείς;

Α: Δεν μπορώ να δώσω εξήγηση γι’ αυτό.

22.23

Ε: Τα παιδιά σου πόσα χρόνια έχεις να τα δεις;

Α: Πέντε χρόνια.

Ε: Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;

Α: Χάλια. Έφτασα πολλές φορές εε, στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Έφτασα πολλές φορές που ήθελα να βάλω τέρμα στη ζωή μου για να μη βιώνω αυτό το πράγμα. Εε, αλλά… όχι, θέλω να βγει η αλήθεια και θα βγει η αλήθεια.

Ε: Πιστεύεις πως αν βγει η αλήθεια

Α: Όχι αν βγει, η αλήθεια θα βγει, έχω απίστευτη..

- Προσδοκώμενο: Ο πατέρας να εκφράσει την αγάπη του για τα παιδιά του και να πει πόσο του λείπουν, πόσο μεγάλο κενό υπάρχει στην ζωή του, να αρνηθεί τις κατηγορίες που του αποδίδονται και να πει πως εν τω μεταξύ έχει κάνει τα πάντα για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, να δικαιωθεί και να αποκαταστήσει την επικοινωνία με τα παιδιά του.

Αντί γι’ αυτό παρατηρούμε μια μονολεκτική απάντηση: «χάλια».

Μιλά για πρόθυρα αυτοκτονίας και για επιθυμία να βάλει τέρμα στην ζωή του για να μην βιώνει «αυτό το πράγμα». Ποιο είναι αυτό το πράγμα;

Προηγουμένως ανέφερε πως δεν ξέρει γιατί δεν πήγε να βρει τα παιδιά του.

- «θέλω να βγει η αλήθεια και θα βγει η αλήθεια.» : αυτό είναι διαφορετικό από το να πει κανείς «λέω την αλήθεια»

27.33

Ε: Ότι έχει κολλήσει ένα αφροδίσιο νόσημα ο … το ξέρεις;

Α: Αυτό το ‘μαθα  στα δικόγραφα. Δεν ήξερα κάτι τέτοιο.

Ε: Πώς εξηγείς ότι μπορεί να έγινε αυτό;

Α: Εε, Πέτρο, δεν πάει να πει ότι αυτά όλα που γράφονται είναι και αλήθειες…. Έτσι το εξηγώ… γράφουνε ότι θέλουνε, όπως το θέλουνε… κι ότι θέλουνε.  … ότι θέλουνε το γράφουνε.

- Ο πατέρας δεν εκπλήσσεται, δεν αγανακτεί και δεν ζητά να μάθει ποιος μπορεί να ευθύνεται για αυτό που συνέβη στον γιό του. Αρκείται να αναφέρει πως δεν το ήξερε, και στην συνέχεια αμφισβητεί κάτι που υπάρχει καταγεγραμμένο στα δικόγραφα, εξισώνοντας το με τα γραφόμενα στα μέσα ενημέρωσης.

 

Ε: Ποιες θα είναι οι κινήσεις σου από δω κι ύστερα;

Α: Οι κινήσεις μου θα είναι… περιμένω την δικαιοσύνη, είμαι πάρα πολύ σίγουρος για τη δικαιοσύνη… κι ότι… είμαι 100% ότι η αλήθεια θα φανεί.

- O ομιλών παρουσιάζει μια έντονη ανάγκη να πείσει το κοινό του για την σιγουριά του όσον αφορά στην απόδοση δικαιοσύνης.

Μετά την απόπειρα κολακείας στον δημοσιογράφο, προσπαθεί να γίνει αρεστός και να κολακεύσει και τις διωκτικές και τις δικαστικές αρχές.

Ε: Πόσο σου ‘χει στοιχίσει εσένα αυτή η ιστορία;

Α: Πάρα πολύ. Και οικονομικά, και επαγγελματικά και ανθρωπιστικά και ψυχολογικά, γενικά, μ’ έχει, μ’ έχει εξοντώσει. Μ’ έχει κάνει … όταν ακούς έναν άνθρωπο ότι … είναι στα πρόθυρα να αυτοκτονήσει, πώς πάει;

 

- Παρατηρούμε την σειρά των επιπτώσεων όπως αυτές αναφέρονται:

Οικονομικές – επαγγελματικές – ανθρωπιστικές (?) – ψυχολογικές

Αυτή η ιεράρχηση είναι ενδεικτική των προτεραιοτήτων του ατόμου. Δεν συναντάμε πουθενά στον λόγο του επιπτώσεις που να τον αφορούν ως γονιό.

- έναν άνθρωπο ότι … είναι στα πρόθυρα να αυτοκτονήσει

- Συνεχίζει το ίδιο μοτίβο λόγου ενδεικτικό της συναισθηματικής του αποστασιοποίησης  από τον ρόλο του πατέρα. Χρησιμοποιεί και πάλι τρίτο πρόσωπο αντί για πρώτο.

Αυτή την φορά δηλώνει πως «είναι» στα πρόθυρα ν’ αυτοκτονήσει, κάτι που ενδεχομένως αποτελεί απόπειρα χειραγώγησης του ακροατηρίου του.

Ε: Τι ‘ναι αυτό το οποίο σε κρατάει;

Α: Εε, η αγάπη, η αγάπη που έχω … για τα παιδιά μου κι ο ενθουσιασμός που έχω για τη ζωή γενικά.

- Το άτομο διστάζει να προσδιορίσει για ποιόν έχει αγάπη. Τα παιδιά του αναφέρονται μετά από μια παύση. Αντίθετα, όταν μιλά για τον ενθουσιασμό που έχει για την ζωή, ο λόγος του ρέει.

29.50

Ε: Κι ένα μήνυμα που έχεις για τον κόσμο ο οποίος θα ακούσει την φωνή σου για πρώτη φορά;

Α: Εεε, να ξέρει ο κόσμος ότι, όλα όσα ακούγονται και γράφονται, όχι μόνο για την δικιά μου υπόθεση, γενικά για όλες τις υποθέσεις, ε, το νόμισμα έχει δύο όψεις. Υπάρχει κι αυτό, όμως υπάρχει κι η άλλη. Γιατί η άλλη να μην ακούγεται; Γιατί δεν μιλάει; Γιατί να μην ακούγεται; Γιατί να μην ακούγεται κι ο… εγώ αύριο μεθαύριο θα αθωωθώ. Ποιο κανάλι θα βγει να γυρίσει και να πει: Να ρε σεις, αυτός είναι. Αυτός ήταν ο αθώος. Κι αυτός ήταν αυτός που τα έκανε όλα. Ο εγκέφαλος. Γιατί να μη βγει κάποιος να το πει αυτό μετά; Αλλά όταν το βγάλανε κι ακούστηκε η είδηση, όλοι πέσανε πάνω στον πατέρα, ο πατέρας –τέρας. Ποιος είναι ο πατέρας-τέρας; Το διαβάσατε, τ’ ακούσατε; Πώς βγαίνετε και μιλάτε έτσι; Τόσο εύκολα;

- Απευθύνοντας μήνυμα στον κόσμο, ο ομιλών δεν περιορίζεται στην δική του υπόθεση αλλά γενικεύει την απάντηση του μιλώντας «γενικά για όλες τις υποθέσεις», στρεφόμενος εντέχνως και πλαγίως κατά των μέσων ενημέρωσης που καλύπτουν την  υπόθεσή του.

Μιλά για δύο όψεις του ίδιου νομίσματος κι όχι για αλήθεια και ψέμα. Έχει άλλη άποψη για όσα ενδεχομένως συνέβησαν και τα έχει εκλογικεύσει μέσα του ως την δική του πλευρά του νομίσματος;

-  Υπάρχει κι αυτό, όμως υπάρχει κι η άλλη. Γιατί η άλλη να μην ακούγεται; Γιατί δεν μιλάει; Γιατί να μην ακούγεται; Γιατί να μην ακούγεται κι ο… εγώ αύριο μεθαύριο θα αθωωθώ.

Υπάρχει μια πρόταση που παραμένει εκκρεμής σε αυτό το σημείο.

Ποιος είναι αυτός που δεν ακούγεται; Γιατί αλλάζει η σύνταξη; Τι υπήρχε στο νου του πριν αυτολογοκριθεί;

- Αυτός ήταν ο αθώος.

όλοι πέσανε πάνω στον πατέρα, ο πατέρας –τέρας.

Παρατηρούμε την διαρκή αναφορά στον πατέρα είτε στον αθώο άνθρωπο στο τρίτο πρόσωπο. Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το πρώτο πρόσωπο σε καμία περίπτωση.

 

Ε: Πώς θα αξιολογούσες τον εαυτό σου ως πατέρα; Δηλαδή τι βαθμό θα του έβαζες;

Α: Θα τον αξιολογούσα δέκα. Δέκα σε συναισθήματα, θα τον αξιολογούσα πέντε σε συντροφικότητα.

- Ο πατέρας τριών παιδιών που στρέφονται εναντίον του με καταγγελίες για κακοποίηση και βιασμό, ο πατέρας που δεν έχει δει τα παιδιά του επί πέντε χρόνια και δεν ξέρει γιατί δεν το έχει επιδιώξει αυτό, βαθμολογεί τον εαυτό του με δέκα.

Προσθέτει αμέσως μετά πως το δέκα αφορά τα συναισθήματά του, τα οποία δεν μπόρεσε να εκφράσει ως τώρα στην συνέντευξη και καθ’ ομολογία του, και στην ζωή του.

Βαθμολογεί τον εαυτό του με πέντε όσον αφορά στην «συντροφικότητα». Θα ήταν ενδιαφέρον να ερωτηθεί τι εννοεί με αυτό, καθώς κατά πάσα πιθανότητα αυτό αφορά την σχέση του με την πρώην σύζυγό του. Δεν είναι σύνηθες να μιλάμε για συντροφικότητα όταν αναφερόμαστε σε σχέση γονέα με τα παιδιά του. Εκτός αν υπάρχει κάτι άλλο στο νου του αυτή την στιγμή.

Αυτή η απάντηση μας δίνει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της προσωπικότητας του και της αυτεπίγνωσής του.

 

Ε: Ότι δεν πέρναγες χρόνο με τα παιδιά σου

Α: Δεν πέρναγα χρόνο με τα παιδιά μου. Η αγάπη μου είναι τεράστια για τα παιδιά μου, αλλά … ο χρόνος που διέθετα ήταν ελάχιστος. Ήταν η φύση της δουλειάς μου τέτοια.

- Το άτομο συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα λόγια του δημοσιογράφου.

- Η αγάπη μου είναι τεράστια για τα παιδιά μου, αλλά … ο χρόνος που διέθετα ήταν ελάχιστος.

Ο λόγος που χρησιμοποιείται είναι αυτό που στην Ανάλυση ονομάζουμε «παθητική γλώσσα». Δεν λέει: αγαπώ πολύ τα παιδιά μου, λέει πως η αγάπη του είναι τεράστια.

Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε την λέξη αλλά μειώνουμε την αξία και την σοβαρότητα αυτού που προηγήθηκε. Παρά την τεράστια αγάπη, οι προτεραιότητες του ατόμου είναι άλλες.

Ρίχνει το φταίξιμο για την απουσία του από την ζωή των παιδιών του στην «φύση της δουλειά» του. Είναι καλό σε αυτό το σημείο να λάβουμε υπ’ όψιν μας το πλαίσιο της υπόθεσης. Δεν πρόκειται για μια οικογένεια βιοπαλαιστών που εργάζονται πολλές ώρες για την επιβίωση. Πρόκειται για επιτυχημένο επαγγελματία στον χώρο του και έναν εύπορο άνθρωπο.

 

Ε: Έχεις μετανιώσει γι’ αυτό;

Α: Έχω μετανιώσει μόνο που δεν εε… τι να έχω μετανιώσει;

Ε: Που δεν πέρναγες χρόνο με τα παιδιά.

Α: Ναι, αυτό, το ’χω κα, ναι, έχω μετανιώσει.

 

- Προκαλεί εντύπωση και θα φαινόταν ίσως και αστεία αυτή η απάντηση αν δεν επρόκειτο για τόσο τραγική περίπτωση. Ο πατέρας είναι τόσο έξω από το κλίμα της συζήτησης που δεν καταλαβαίνει τι τον ρωτά ο δημοσιογράφος. Βιάζεται να συμπληρώσει την απάντηση μετά την διευκρίνιση που του δίνεται.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Παρατηρούμε στην συνέντευξη του πατέρα τα εξής:

Δεν αρνείται με αξιόπιστο για την Ανάλυση τρόπο την κατηγορία.

Δεν αναφέρει σε κανένα σημείο πως τα παιδιά του και οι καταγγέλλοντες λένε ψέματα. Αρκείται να σημειώσει πως οι καταθέσεις των παιδιών άλλαξαν.

Αποδίδει τις καταγγελίες εναντίον του σε «σχιζοφρένεια» και χειραγώγηση, χωρίς να προσδιορίζει ποιόν εννοεί. Ταυτόχρονα μιλά για τον χρόνο που έχει περάσει σαν αυτό να μειώνει την σοβαρότητα των καταγγελιών εναντίον του.

Δεν αναφέρει σε κανένα σημείο πως λέει την αλήθεια, μόνο πως η αλήθεια «θα βγει». Αυτό είναι κάτι που παρατηρείται συχνά σε άτομα που προσπαθούν να παραπλανήσουν.

Κολακεύει τον δημοσιογράφο και τια αρχές κάτι που αποτελεί προσπάθεια χειραγώγησης.

Δεν εκφράζει κανένα προσδοκώμενο συναίσθημα γονιού προς τα παιδιά του. Πολύ περισσότερο δε, αδιαφορεί τελείως και απορρίπτει ως αβάσιμη την πληροφορία από τα δικόγραφα της υπόθεσης για το αφροδίσιο νόσημα του γιού του.

Μιλά για πατέρα, άνθρωπο που είναι θύμα, αδικημένος, στα πρόθυρα της αυτοκτονίας ή αθώος σε τρίτο πρόσωπο, κάτι που αποτελεί σοβαρή ένδειξη συναισθηματικής αποστασιοποίησης από αυτές τις καταστάσεις.

Παρουσιάζεται ως χειριστική προσωπικότητα, με παντελή έλλειψη αυτεπίγνωσης και έλλειψη συναισθημάτων προς τους άλλους και κυρίως τα παιδιά του.

Η φράση του για τις «δύο όψεις» του νομίσματος είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει ηθικά διλλήματα και ενδεχομένως εκλογικεύει και υποτιμά την σοβαρότητα των πράξεών του.

Η προτεραιότητα του είναι οι τυχόν οικονομικές και επαγγελματικές συνέπειες της υπόθεσης και όχι οι συνέπειες στα παιδιά του και στην σχέση του με αυτά.