ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Λέξη χιλιοειπωμένη, η οποία άλλοτε λέγεται με ειλικρίνεια και άλλοτε χρησιμοποιείται προσχηματικά. Πολλές φορές την ακούμε είτε από πρόσωπα του οικείου μας περιβάλλοντος είτε από δημόσια πρόσωπα και πολιτικούς. Άλλες φορές την πιστεύουμε κι άλλες φορές όχι.
Πότε ζητά κάποιος πραγματικά συγγνώμη; Τι είναι αυτό που μας κάνει είτε να την πιστέψουμε όταν μας προσφέρεται είτε να την απορρίψουμε; Ας εξετάσουμε παραδείγματα που έχουμε ακούσει όλοι τα τελευταία χρόνια:
- Οφείλω μια μεγάλη συγγνώμη
- Θέλω να πω ότι χρωστάμε μια συγγνώμη
- Θέλω να ζητήσω συγγνώμη
- Ένα μεγάλο συγγνώμη
Οι πρώτες δύο προτάσεις αποτελούν διαπιστώσεις. Η τρίτη πρόταση αφορά προθέσεις. Η τελευταία δεν περιέχει καν ρήμα.
Στην Ανάλυση Λόγου ξέρουμε πως όταν κάποιος δεσμεύεται από τα λόγια του και είναι ψυχολογικά παρών στην δήλωσή του χρησιμοποιεί ρήμα σε πρώτο ενικό πρόσωπο.
Άρα η πρόταση που εκφράζει ειλικρινή συγγνώμη ξεκινά κάπως έτσι:
Σου/σας ζητώ συγγνώμη
Στην συνέχεια πρέπει να ακολουθεί ο λόγος για τον οποίο ζητά κανείς συγγνώμη, δηλαδή η περιγραφή του λάθους ή του ατοπήματος και η ανάληψη της ευθύνης αυτού.
Η ειλικρινής συγγνώμη εμπεριέχει πάντα την ανάληψη ευθύνης και όχι την διάχυσή της. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είναι εξοικειωμένοι με την προσχηματική χρήση της λέξης από τα παιδιά και την διαμοιρασμό της ευθύνης σε περισσότερα άτομα. Ακούμε πολύ συχνά μικρά παιδιά να λένε: όλοι το κάνανε, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να μειώσουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Οφείλουμε να διορθώνουμε αυτή την συμπεριφορά από τις μικρές ηλικίες και να διδάσκουμε την ανάληψη της ευθύνης των πράξεων ή των παραλείψεών μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου