Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ KATHLEEN FOLBIGG

 

H Kathleen Folbigg καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 25 ετών πριν από είκοσι χρόνια στην Αυστραλία για τον θάνατο των τεσσάρων παιδιών της, δύο αγοριών και δύο κοριτσιών, ηλικίας από 19 ημερών έως 19 μηνών. Η υπόθεσή της απασχόλησε τότε τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Τον Ιούνιο του 2023 αποφυλακίστηκε έχοντας  εκτίσει είκοσι χρόνια από την ποινή της. Θεωρήθηκε πως η πιο πιθανή αιτία θανάτου ήταν  η σπάνια μετάλλαξη ενός γονιδίου που βρέθηκε σε γονιδιακό έλεγχο στα δύο κοριτσάκια. Οι υπερασπιστές της θεωρούν πως η αίτια θανάτου των μωρών ήταν το Σύνδρομο Αιφνιδίου Βρεφικού Θανάτου, κάτι που ήταν και η πρώτη εκτίμηση εκείνη την εποχή, μέχρι να πεθάνει και το τελευταίο παιδί, η Laura, σε ηλικία 19 μηνών.

https://www.nytimes.com/2023/06/04/world/australia/kathleen-folbigg-pardon.html

Η Κathleen Folbigg δεν αθωώθηκε, της δόθηκε χάρη.

https://thecontentauthority.com/blog/exonerated-vs-pardon

 

Η υπόθεσή της απασχόλησε και τα δικά μας μέσα ενημέρωσης  πρόσφατα, αφού δύο από τους επιστήμονες  που εργάστηκαν στην περίπτωσή της κλήθηκαν να καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης στην υπόθεση της Πάτρας.

Τα έμμεσα στοιχεία στην υπόθεσή της ήταν συντριπτικά και ένα από τα πιο σημαντικά ήταν τα ημερολόγια που κρατούσε, τα οποία παρέδωσε στην αστυνομία ο σύζυγός της.

Ας δούμε κάποια αποσπάσματα από αυτά και ας παρατηρήσουμε αν συνάδουν με τα λόγια μιας μητέρας, της οποίας τα παιδιά πέθαναν από Σύνδρομο αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου.

Νοέμβριος 1997

«Με την Σάρα το μόνο που ήθελα ήταν να σκάσει, και μια μέρα το έκανε»

3 Ιουνίου 1990

« Αυτή ήταν η μέρα που γεννήθηκε ο Patrick Allen David Folbigg. Είχα ανάμικτα αισθήματα αυτή την ημέρα, αν θα τα έβγαζα πέρα ως μητέρα ή αν θα στρεσαριζόμουνα όπως την τελευταία φορά. Μετανιώνω συχνά για τον Caleb και τον Patrick, μόνο επειδή η ζωή σου αλλάζει τόσο πολύ και ίσως δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει η αλλαγή, αλλά θα δούμε»

18 Ιουνίου 1996

« Είμαι έτοιμη αυτή τη φορά και θα έχω βοήθεια και υποστήριξη αυτή τη φορά. Όταν νομίζω πως θα χάσω τον έλεγχο όπως τις προηγούμενες φορές, απλώς θα δώσω το μωρό σε κάποιον άλλο. Προφανώς είμαι η κόρη του πατέρα μου αλλά νομίζω πως το στάδιο στο οποίο χάνω την ψυχραιμία μου και απογοητεύομαι με τα πάντα έχει περάσει.»

4 Δεκεμβρίου 1996

« Είμαι έτοιμη αυτή τη φορά αλλά έχω ήδη αποφασίσει αν έχω πάρα πολλά αισθήματα ζήλειας και θυμού, θα αφήσω τον Craig και το μωρό παρά να απαντήσω με το να είμαι όπως πριν. Τότε θα ζητήσω βοήθεια και ύπνο όποτε μπορώ για να διατηρήσω τον εαυτό μου σε σωστή διάθεση. Ξέρω ότι οι αντιμαχόμενες επιθυμίες και η στέρηση ύπνου ήταν οι αιτίες την τελευταία φορά.»

1 Ιανουαρίου 1997

«Αλλά νιώθω σίγουρη ότι θα πάει καλά αυτή τη φορά, θα καλέσω βοήθεια και δεν θα προσπαθήσω να τα κάνω όλα μόνη μου. Ξέρω ότι η κύρια αιτία για όλο μου το στρες πριν και το στρες με έκανε να κάνω τρομερά πράγματα»

25 Αυγούστου 1997

« Τρομακτικά αισθήματα. Έχω συνειδητοποιήσει ότι πραγματικά την αγαπώ και έχω συνδεθεί μαζί της και θέλω να την προστατέψω. Μητρικό ένστικτο το λένε τώρα. Ξέρω τώρα πως δεν το είχα ποτέ με τα άλλα.

[…]

Ένα μόνιτορ είναι καλή ιδέα. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς να το γνωρίζει το μόνιτορ κι αφού δεν είμαι αρκετά πρόθυμη να μην το βάλω επειδή θέλουν να ξέρουν γιατί δεν το είχα βάλει, όλα θα πάνε καλά αυτή τη φορά»

 

25 Οκτωβρίου 1997

« Η Sarah έμοιαζε με αγόρι. Η Laura έχει σίγουρα θηλυκά χαρακτηριστικά. Είναι τελείως διαφορετικές και ειλικρινά δεν θα μπορούσα να έχω άλλο ένα σαν τη Sarah. Έσωσε την ζωή της με το να είναι διαφορετική.»

3 Νοεμβρίου 1997

« Το έχασα μαζί της νωρίτερα. Την άφησα να κλαίει στην κρεβατοκάμαρα μας και έπρεπε να βγω έξω. Συνέβαινε εκείνο το αίσθημα και νομίζω ότι ήταν επειδή έπρεπε να καθαρίσω το μυαλό μου και να βάλω προτεραιότητες όπως έχω κάνει τώρα εδώ. Την αγαπώ, πραγματικά την αγαπώ. Δεν θέλω να συμβεί τίποτα.»

31 Δεκεμβρίου 1997

« Το να έχω την Laura τον επόμενο χρόνο θα έπρεπε να είναι διασκεδαστικό. Θα καταλάβει πως γίνεται πάρτυ. Κι αυτό θα είναι όλο. Αναρωτιέμαι αν η μάχη των επιθυμιών θα αρχίσει με αυτήν κι εμένα τότε. Θα δούμε. Είναι αρκετά καλότροπο μωρό, δόξα τω Θεώ. Αυτό την έχει σώσει από την μοίρα των αδελφών. Νομίζω πως προειδοποιήθηκε.»

28 Ιανουαρίου 1998

« Νιώθω σαν την χειρότερη μητέρα στην γη. Φοβάμαι ότι θα με αφήσει τώρα. Θα με αφήσει όπως έκανε κι η Sarah. Ξέρω πως ήμουν ευέξαπτη και σκληρή μερικές φορές μαζί της, κι έφυγε, με λίγη βοήθεια. Δεν θέλω να ξανασυμβεί ποτέ αυτό. Πραγματικά φαίνεται να έχω ένα δέσιμο με την Laura. Δεν μπορεί να συμβεί ξανά, ντρέπομαι για τον εαυτό μου.»

 

Τα ημερολόγια είναι εκτενή και δεν έχουν δοθεί στην δημοσιότητα ολόκληρα. Αυτά είναι μερικά αποσπάσματα από αυτά που έπαιξαν ρόλο στην απόφαση των ενόρκων και στην απόρριψη όλων των εφέσεων που έκανε. Είναι μεν αποσπασματικά, αλλά εξακολουθούν να αποτελούν δηλώσεις της συγκεκριμένης  μητέρας. Το ερώτημα είναι: Συνάδουν αυτές οι δηλώσεις με τις σκέψεις και τα αισθήματα μιας μητέρας της οποίας τα μωρά πέθαναν από Σύνδρομο Αιφνιδίου Βρεφικού Θανάτου ή πιο συγκεκριμένα, από μια σπανιότατη μετάλλαξη ενός γονιδίου στα δύο κοριτσάκια η οποία είναι «η πιο πιθανή» αιτία θανάτου;