Θήβα: Θάνατος μωρού 18 μηνών

Την Κυριακή του Πάσχα 5 Μαΐου 2024, ένα αγοράκι 18 μηνών διακομίστηκε στο νοσοκομείο της Θήβας χωρίς να αναπνέει και χωρίς να έχει σφυγμό. Το αγοράκι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Χαλκίδας και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Οι γονείς του παιδιού παραχώρησαν συνέντευξη στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Alphaτην Δευτέρα 6 Μαΐου 2024.

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης με μια σύντομη ανάλυση και κάποιες πρώτες παρατηρήσεις.

Συνέντευξη μητέρας

«Ούτε η καρδιά του χτύπαγε, ούτε ανέπνεε. Το κοιτάω, δεν κουνιόταν. Τα μάτια του ήταν ανοιχτά, δεν κουνιόταν. Τον κοιτάω… δε,  δεν έπαιρνε ανάσα, τίποτα και άρχισα και του έκανα στο κρεβάτι πρώτα άρχισα, άρχισα μαλάξεις. Ο άντρας μου κοιμότανε μαζί του, δεν το είχε πάρει χαμπάρι ακόμα. Και του άρχισα και του ’κανα μαλάξεις… τον πήρα εδώ πέρα γιατί είδα, η μπλούζα του είχε κάτι εδώ πέρα, έτσι… Και τον πήρα, κι είδα ότι είχε, είχε νερό μέσα, είχε νερό στο στοματάκι του εδώ πέρα. Και τον πήρα εδώ να τον γυρίζω… τον γύρισα, τον χτύπησα στην πλατούλα, του ‘κανα μαλάξεις, του έδωσα οξυγόνο… μόλις του δίνεις οξυγόνο η κοιλιά του γέμιζε με, με τον αέρα, και μετά ο αέρας έφευγε… και μέσα ακουγότανε σα να έ… σα να βράζει το νερό ένα πράγμα γλου  γλου… Ξύπνησα τον άνδρα μου, του ειπ,  και πήγα μαζί με το μωρό μέσα, του ‘πα  δεν παίρνει οξυγόνο, δεν παίρνει οξυγόνο πήρα στο νοσοκομείο, τους είπα καλέστε ασθενοφόρο, το μωρό δεν αναπνέει. Λένε έχουμε ειδοποιήσει το ΕΚΑΒ, έρχονται. Αρχίστε να κάνετε μαλάξεις. Τους λέω κάνω ήδη μαλάξεις… μου λέει ξέρεις πώς; Του λέω ναι ξέρω. Λέει περίπου να σου πω, βάζεις τα δύο δάχτυλα εδώ, κάνεις έτσι συνέχεια συνέχεια συνέχεια και μετά αφήνεις κι οξυγόνο, αυτό ακριβώς είχαμε κάνει όλη αυτή την ώρα.

 

«Ήρθε εδώ το ασθενοφόρο, το άρπαξαν το βάλανε μέσα και ακολουθήσαμε μετά το δρόμο για τη Θήβα. Φτάσαμε, εκεί τώρα τον είχανε βάλει τον μικρό μέσα με… μηχανήματα, με σωλήνες κι όλα αυτά. Δε μας άφησαν να πάμε να τον δούμε, περιμέναμε μόνο, περιμέναμε και ρώταγα εγώ, ‘τι έγινε, τι έγινε, υπάρχει, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει τίποτα… μου λένε ‘προσπαθούμε, οι γιατροί προσπαθούμε για το καλύτερο’, οι γιατροί προσπαθούν ότι καλύτερο.»

[…]

 «Μου ‘παν ότι πρέπει να γίνει η νεκροτομή, νεκροψία για να καταλάβουν τι έχει γίνει.»

[…]

 

«Μας βοηθούσανε. Δηλαδή εγώ πήγαινα και έφτιαχνα και συμβόλαια για το ενοίκιο, και για το ΚΕΑ και για το οτιδήποτε άλλο έχω εγώ θέμα (…) μου το φτιάχνανε…»

[…]

Από την Κρήτη. Ο σύζυγος είναι από Πακιστάν. Η οικογένεια του άντρα μου είναι στο Πακιστάν. Εμένα οι δικοί μου γονείς δε μου μιλάνε από τότε που έκανα σχέση με τον άντρα μου, από το 2019 δεν έχουμε καμία επικοινωνία.

Ε: θα πηγαίνατε εκεί στο Πακιστάν;

Α: Ναι, ναι για επίσκεψη θα πηγαίναμε, μετά από 9 χρόνια, γιατί κι η άδεια διαμονής του ήρθε πριν από ενάμιση μήνα.

Δηλώσεις του πατέρα:

In there, I put his in there, and I start to, first of I start to to to put oxygen. Take mobile and she start to call the ambulance and I start to comb his… and…in, he finished

 

AΝΑΛΥΣΗ

Ούτε η καρδιά του χτύπαγε, ούτε ανέπνεε. Το κοιτάω, δεν κουνιόταν. Τα μάτια του ήταν ανοιχτά, δεν κουνιόταν. Τον κοιτάω… δε,  δεν έπαιρνε ανάσα, τίποτα και άρχισα και του έκανα στο κρεβάτι πρώτα άρχισα, άρχισα μαλάξεις.

- Η συνέντευξη είναι μονταρισμένη, οπότε δεν γνωρίζουμε  ποια ήταν η ερώτηση που προκάλεσε αυτή την απάντηση, όπως επίσης δεν γνωρίζουμε ποια ήταν η αρχή της συνομιλίας.

- Παρατηρούμε την επανάληψη των λέξεων: δεν κουνιόταν, το κοιτάω με ρήματα σε δύο διαφορετικούς χρόνους.

- Παρατηρούμε επίσης την επανάληψη της λέξης άρχισα.

Κάθε φορά που χρησιμοποιεί κάποιος την λέξη άρχισα για να περιγράψει μια πράξη είναι καλό να μην συμπεραίνουμε αυτόματα πως η πράξη ολοκληρώθηκε. Συνήθως πρόκειται για μια πράξη που στην πορεία θα διαπιστώσουμε ότι δεν ολοκληρώθηκε, ή μπορεί και να μην συνέβη καθόλου.

 

Ο άντρας μου κοιμότανε μαζί του, δεν το είχε πάρει χαμπάρι ακόμα. Και του άρχισα και του 'κανα μαλάξεις… τον πήρα εδώ πέρα γιατί είδα, η μπλούζα του είχε κάτι εδώ πέρα, έτσι…

- Η λέξη άρχισα χρησιμοποιείται για τέταρτη φορά.

- Η συμπεριφορά της μητέρας είναι απροσδόκητη. Μας λέει ότι βρίσκει το παιδί της να μην αναπνέει δίπλα στον άντρα της. Δεν μας λέει ότι ο άντρας της κοιμάται σε αυτό το σημείο της αφήγησης. Μας λέει ωστόσο, ότι άρχισε να κάνει μαλάξεις στο παιδί της χωρίς να μιλήσει στον άντρα της και χωρίς αυτός να έχει αντιληφθεί τίποτα.

- Στη συνέχεια μας εξηγεί γιατί πήρε το παιδί στο άλλο δωμάτιο:

γιατί είδα, η μπλούζα του είχε κάτι εδώ πέρα, έτσι…

Αυτή δεν είναι μια επαρκής δικαιολογία.

- ακόμα : Αυτή η λέξη σε συνδυασμό με το πρώτα που προηγήθηκε, εισάγει το στοιχείο του χρόνου στην αφήγηση.

 

Και τον πήρα, κι είδα ότι είχε, είχε νερό μέσα, είχε νερό στο στοματάκι του εδώ πέρα. Και τον πήρα εδώ να τον γυρίζω… τον γύρισα, τον χτύπησα στην πλατούλα, του ‘κανα μαλάξεις, του έδωσα οξυγόνο…

- Στη συνέχεια η μητέρα μας δίνει ένα ακόμα λόγο για τον οποίο πήγε το παιδί στο άλλο δωμάτιο : τον πήρα εδώ να τον γυρίζω

- Υπάρχουν σε αυτό το τμήμα της δήλωσης σημεία μέγιστης ευαισθησίας, τα οποία αποτελούν δείκτες απόκρυψης πληροφοριών. Ο λόγος που η μητέρα μετακίνησε το παιδί είναι ευαίσθητο σημείο.

 

μόλις του δίνεις οξυγόνο η κοιλιά του γέμιζε με, με τον αέρα, και μετά ο αέρας έφευγε… και μέσα ακουγότανε σα να έ… σα να βράζει το νερό ένα πράγμα γλου  γλου…

- Παρατηρούμε την αλλαγή του χρόνου στο πρώτο ρήμα, το οποίο είναι σε ενεστώτα χρόνο. Η περιγραφή στη συνέχεια φαίνεται αξιόπιστη.

 

Ξύπνησα τον άνδρα μου, του ειπ,  και πήγα μαζί με το μωρό μέσα, του ‘πα  δεν παίρνει οξυγόνο, δεν παίρνει οξυγόνο πήρα στο νοσοκομείο, τους είπα καλέστε ασθενοφόρο, το μωρό δεν αναπνέει.

- Η χρονική σειρά των γεγονότων είναι περίεργη και δημιουργεί ερωτήματα.

Ξύπνησε τον άντρα της από το άλλο δωμάτιο;

Πήγε με το μωρό πάλι εκεί που ήταν και μετά τον ξύπνησε; Αν τα γεγονότα συνέβησαν με αυτή την σειρά, γιατί η σειρά τους στην αφήγηση είναι διαφορετική; Παρατηρούμε ότι σταματά και διορθώνει τα λόγια της. Όταν κάποιος αφηγείται από την βιωματική μνήμη δεν μπερδεύει την σειρά των γεγονότων.

Ο άντρας της δεν είχε ξυπνήσει όλη αυτή την ώρα? Οι μαλάξεις κι οι προσπάθειες ανάνηψης έγιναν σε απόλυτη ησυχία και σιωπή;

- Η μητέρα λέει στη συνέχεια ότι είπε στον άντρα της πως το παιδί «δεν παίρνει οξυγόνο». Σημαίνει αυτό πως ήταν ενήμερος για ό,τι είχε προηγηθεί; Σε αυτό το σημείο της αφήγησης παραλείπονται γεγονότα.

- Η μητέρα κάλεσε το νοσοκομείο και όχι το ΕΚΑΒ; Για ποιο λόγο; Πώς γνώριζε το τηλέφωνο του νοσοκομείου;

 

Λένε έχουμε ειδοποιήσει το ΕΚΑΒ, έρχονται. Αρχίστε να κάνετε μαλάξεις. Τους λέω κάνω ήδη μαλάξεις… μου λέει ξέρεις πώς; Του λέω ναι ξέρω. Λέει περίπου να σου πω, βάζεις τα δύο δάχτυλα εδώ, κάνεις έτσι συνέχεια συνέχεια συνέχεια και μετά αφήνεις κι οξυγόνο, αυτό ακριβώς είχαμε κάνει όλη αυτή την ώρα.

- Λένε έχουμε ειδοποιήσει το ΕΚΑΒ, έρχονται

Ερώτημα: Το νοσοκομείο είχε ήδη ειδοποιήσει το ΕΚΑΒ; Για ποιο λόγο; Σε αυτό το σημείο χρειάζονται επιπλέον διευκρινίσεις.

- Η μητέρα δηλώνει πως γνωρίζει να κάνει μαλάξεις, νιώθει την ανάγκη να μεταφέρει τις οδηγίες που της έδωσαν και να πει ότι αυτό ακριβώς είχε κάνει και η ίδια. Είναι λίγο σπάνιο να γνωρίζει κανείς πώς να κάνει μαλάξεις σε ένα μωρό, δεν είναι όμως αδύνατον. Η αφήγησή της ωστόσο δημιουργεί ερωτήματα. Έκανε ήδη από πριν μαλάξεις στο παιδί ή αφού της δόθηκαν οι οδηγίες;

- όλη αυτή την ώρα.

Πόση ώρα είχε περάσει; Το στοιχείο του χρόνου είναι σημαντικό στην αφήγησή της.

 

«Ήρθε εδώ το ασθενοφόρο, το άρπαξαν το βάλανε μέσα και ακολουθήσαμε μετά το δρόμο για τη Θήβα. Φτάσαμε, εκεί τώρα τον είχανε βάλει τον μικρό μέσα με… μηχανήματα, με σωλήνες κι όλα αυτά. Δε μας άφησαν να πάμε να τον δούμε, περιμέναμε μόνο, περιμέναμε και ρώταγα εγώ, ‘τι έγινε, τι έγινε, υπάρχει, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει τίποτα… μου λένε ‘προσπαθούμε, οι γιατροί προσπαθούμε για το καλύτερο’, οι γιατροί προσπαθούν ότι καλύτερο»

- Από την αφήγηση γίνεται κατανοητό ότι κανείς από τους γονείς δεν συνόδευσε το παιδί στο ασθενοφόρο. Ίσως υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο  σε αυτές τις περιπτώσεις που δεν επιτρέπει σε γονείς να μπουν στο ασθενοφόρο όταν μεταφέρεται ασθενής με προσπάθεια ανάνηψης.

- Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η μητέρα αναφέρεται στο παιδί της λέγοντας «τον μικρό» κι όχι το παιδί μου, τον γιό μου, το μωρό μου, κλπ

[….]

Μου ‘παν ότι πρέπει να γίνει η νεκροτομή, νεκροψία για να καταλάβουν τι έχει γίνει.

- Σε αυτά τα σημεία δεν ακούμε τις ερωτήσεις που έγιναν από τον δημοσιογράφο, άρα δεν μπορούμε να ξέρουμε σε τι απαντά η μητέρα κι αν έχει αναφέρει κάποια στιγμή το οριστικό γεγονός του θανάτου του μωρού.

[…]

Μας βοηθούσανε. Δηλαδή εγώ πήγαινα και έφτιαχνα και συμβόλαια για το ενοίκιο, και για το ΚΕΑ και για το οτιδήποτε άλλο έχω εγώ θέμα (…) μου το φτιάχνανε…

- Η ερώτηση ήταν μάλλον σχετική με την βοήθεια της τοπικής κοινωνίας προς την οικογένεια. Η μητέρα δηλώνει πως οι άνθρωποι της περιοχής τούς βοηθούσαν, ωστόσο αυτά που αναφέρει είναι ενέργειες που έκανε η ίδια κι όχι οι άνθρωποι γύρω της. Υπάρχει πιθανότητα να νιώθει κάποιο παράπονο;

[…]

Από την Κρήτη. Ο σύζυγος είναι από Πακιστάν. Η οικογένεια του άντρα μου είναι στο Πακιστάν. Εμένα οι δικοί μου γονείς δε μου μιλάνε από τότε που έκανα σχέση με τον άντρα μου, από το 2019 δεν έχουμε καμία επικοινωνία.

Ε: θα πηγαίνατε εκεί στο Πακιστάν;

Α: Ναι, ναι για επίσκεψη θα πηγαίναμε, μετά από 9 χρόνια, γιατί κι η άδεια διαμονής του ήρθε πριν από ενάμιση μήνα.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Η μητέρα παραχώρησε την συνέντευξη την αμέσως επόμενη ημέρα από το συμβάν. Φαίνεται να έχει επεξεργαστεί το θάνατο του παιδιού της πολύ γρήγορα. Στον λόγο της δεν υπάρχει σπαραγμός, δεν χρησιμοποιεί καμία κτητική αντωνυμία για το μωρό της, ούτε το όνομά του. Η στάση της εξεταζόμενη στην παρούσα κατάσταση και στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο είναι απροσδόκητη. Δεν ανιχνεύεται στον λόγο της κανένα συναίσθημα οδύνης.

Η χρονική σειρά των γεγονότων είναι περίεργη και η αιτιολόγηση των πράξεών της είναι ευαίσθητο θέμα γι’ αυτήν και δείκτης απόκρυψης πληροφοριών. Από το ρεπορτάζ πληροφορηθήκαμε ότι την οικογένεια παρακολουθούσε κοινωνικός λειτουργός, άρα πολλά σημεία ευαισθησίας ίσως να οφείλονται σε αυτό το γεγονός. Χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος.

Η σχέση του ζευγαριού και η αντίδρασή τους όπως περιγράφεται δημιουργούν επίσης ερωτήματα. Η μητέρα δεν ανέφερε σε κανένα σημείο την συμμετοχή του πατέρα στην όλη διαδικασία, εκτός από την τελευταία πρόταση όπου χρησιμοποιεί δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο. Ας εξετάσουμε την σύντομη δήλωση του πατέρα:

Δηλώσεις του πατέρα:

In there, I put his in there, and I start to, first of I start to to to put oxygen. Take mobile and she start to call the ambulance and I start to comb his… and…in, he finished

Ο πατέρας χρησιμοποιεί το ίδιο μοτίβο με την μητέρα στον λόγο του, επαναλαμβάνοντας το ρήμα «άρχισα» τρεις φορές. Δημιουργείται το ερώτημα αν είναι κοινός τρόπος ομιλίας του ζευγαριού, έστω και σε διαφορετικές γλώσσες, ή αν υπήρξε μεταξύ τους συνεννόηση από πριν για τις δηλώσεις που θα κάνουν.

Μας λέει ότι αυτός μετακίνησε το παιδί και του «έδωσε οξυγόνο».

Μας λέει επίσης ότι το παιδί κατέληξε μετά τις προσπάθειές του και πριν έρθει το ασθενοφόρο.

Οι δηλώσεις των δύο γονιών αντικρούουν η μια την άλλη και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης καθώς δημιουργούν πολλά ερωτήματα.