Υπόθεση Πάτρας - Ανάλυση συνέντευξης γονέων - μέρος 1ο

 

Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση του πρώτου μέρους της συνέντευξης και στην συνέχεια το κείμενο με ανάλυση.

Ε: Mάνο πες μας σε παρακαλώ λίγο δυο τρία λόγια για την υπόθεση σας. Τι έχει συμβεί;

Π: 2013 γεννιέται η Τζωρτζίνα, όλα κυλάνε φυσιολογικά, το 2015 έρχεται η Μαλένα, το δεύτερο παιδί. Μέχρι και το 2019 που η Μαλένα παρουσιάζει στους λεμφαδένες, στο λαιμό, ένα πρήξιμο, το ψάχνουμε εδώ με τους γιατρούς της Πάτρας, μας κατατοπίζει η παιδίατρος μας να κάνουμε κάποιες εξετάσεις, όλες οι εξετάσεις βγαίνανε θετικές, από κει και πέρα μας παροτρύνει μετά από δυο βδομάδες, μετά από μια αντιβίωση που έδωσε στο παιδί, που δεν έφευγε το πρήξιμο, μας κατατοπίζει να πάμε στην Αθήνα να το ψάξουμε.

Μ: Γεννήθηκε η Τζωρτζίνα το 2013. Ένα παιδί υγιέστατο μέχρι την ημέρα που έπαθε την πρώτη της ανακοπή. Γεννιέται και η Μαλένα το 2015. Μέχρι το 2019 είχε κάποια προβλήματα, όπως έχουν όλα τα παιδάκια τύπου γαστρεντερίτιδα, βρογχιολίτιδα κλπ,  όπως όλα τα κοινά παιδάκια αρρωσταίνουν. Κανένα σοβαρό  πρόβλημα υγείας. Ξαφνικά ξυπνάει και έχει πρησμένους λεμφαδένες δεξιά. Το οποίο το ψάχνουμε με την παιδίατρο, μας δίνει και την κατάλληλη αντιβίωση, αλλά το οίδημα δεν υποχωρούσε. Ήταν οξεία λεμφαδενίτιδα. Μας είπε να πάμε στο Αγλαΐα για περαιτέρω έλεγχο. Εκεί έκαναν όλες τις εξετάσεις, μέχρι και την στιγμή που έγινε μια ελαστογραφία, δεν έβρισκαν τίποτα. Βρέθηκε λοιπόν ένας λεμφαδένας πιο σκληρός, έτσι να το πούμε και πιο… και, ε, τελικά, βγήκε η διάγνωση οξεία λεμφοπλαστική λευχαιμία….. και έτσι μπήκαμε στο Παίδων, στο ογκολογικό κομμάτι, στο Ελπίδα. Εκεί έμεινε εννιά μέρες, έκανε μόνο μια χημειοθεραπεία 23 ώρες πριν καταλήξει  και τελικά κατέληξε. Ξαφνικά,  στον ύπνο της ξύπνησε, προσπαθούσε ν’ αναπνεύσει… την κατάληξη την ξέρουμε. Έγιναν οι τοξικολογικές μετά έγινε η νεκροψία, έγιναν τοξικολογικές βγήκαν καθαρές, έγιναν και ιστολογικές και μας βγήκε ηπατική ανεπάρκεια. Το οποίο, βάσει γιατρών, βάσει εξετάσεων και βάσει της δικής της κλινικής εικόνας και βάσει της δικιάς μας άποψης, δεν εε, δεν ήταν εμπεριστατωμένο αυτό. Και έτσι κινηθήκαμε από κοινού νομικά, βάσει του πορίσματος. Αυτό.

Ε: Εσύ, όλες αυτές τις μέρες που το παιδί είναι στο νοσοκομείο, εσύ που βρισκόσουν και ο Μάνος?

Π: ήμασταν και οι δύο στο νοσοκομείο κατ’ αρχήν.

Μ: Ναι.

Π: Εγώ έφυγα εκείνο το μεσημέρι επειδή, λόγω, εεε, έπρεπε να πάω να ξυριστώ για την ακρίβεια, λόγω μικροβίων, έφυγα και δεν πρόλαβα να φτάσω σπίτι, μέχρι να φτάσω στο σπίτι ξαναγύρισα.

Ε: Το παιδί σας έδειχνε σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ζορίζεται, ή…

Π: όχι, τίποτα

Μ: Τίποτα. Ήταν ένα παιδί το οποίο έτρωγε, το οποίο έπαιζε, το οποίο χόρευε, δεν μας έδειξε απολύτως τίποτα. Ξαφνικά, μπή, εε, κοιμόταν και ξύπνησε, με κοίταξε, προσπαθούσε ν’ αναπνεύσει… έτρεξα να φωνάξω τους γιατρούς και μέχρι να γυρίσουν είχε καταλήξει.

Το 21 γεννήθηκε η μπέμπα, η Ίριδα, ε, και ξαφνικά, η Ίριδα πάλι ήταν ένα υγιέστατο παιδάκι, το οποίο σε μια τυπική εξέταση εμβολίου, η παιδίατρος άκουσε ένα φύσημα. Μας παρέπεμψε σε παιδοκαρδιολόγο, έκανε έναν υπέρηχο καρδιάς, δεν βρέθηκε κάτι, και συνέχισε ναι ζούμε κανονικά εδώ στο σπίτι.

 

Εγώ, εκείνο το βράδυ την έβαλα για ύπνο. Όπως την έβαζα πάντα. Επειδή είχε μπει στις τροφές, το παιδί δεν ξύπναγε. Είχε πάρει μια ροή ύπνου η οποία κρατούσε 10 με 12 ώρες. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι εγώ δεν πήγαινα να την δω… στις 2.30, όταν πήγε η Τζωρτζίνα για ύπνο, γιατί ήμασταν εδώ στον καναπέ  με την Τζωρτζίνα και παίζαμε, με την αδελφή μου όταν βάλαμε την Τζωρτζίνα για ύπνο, εγώ πήγα μέσα, ξύπνησε λίγο η μικρούλα, της έβαλα την πιπίλα, τη σκέπασα… στις 7.30… ξαναμπήκα, γιατί πάλι έκλαψε, πάλι έκανα την ίδια διαδικασία, τη γύρισα, γιατί είχε γυρίσει στο πλάι, τη γύρισα ευθεία, τη σκέπασα, της έβαλα την πιπίλα της… και μετά, στις 11 πήγε η αδελφή μου να την ξυπνήσει, για να φύγουμε.

Εγώ έφτιαχνα την φρουτόκρεμα. Και, βρήκε το παιδί ότι είχε καταλήξει στην κούνια. Μ’ ένα πανάκι δίπλα με αίμα. Το οποίο πανάκι δεν το βρήκαμε εμείς εκείνη την στιγμή. Το παραδώσαμε στην αστυνομία μετά, όταν γυρίσαμε στο σπίτι. Ήρθε, ήρθε το ΕΚΑΒ, την παρέλαβε, ωστόσο εμείς, μου την είχε φέρει εδώ στην κουζίνα στα χέρια της τρεμάμενη η αδελφή μου, προσπάθησα να της κάνω ανάνηψη. Όσο ήξερα κι όσο μπορούσα πάνω στον πανικό μου τέλος πάντων. Γιατί εγώ, ε, ένα ΤΕΕ έχω τελειώσει, νοσηλευτικής, δεν έχω τελειώσει νοσηλευτική. Δεν έχω εξασκήσει το επάγγελμα πουθενά. Ούτε σε νοσοκομείο, ούτε ως αποκλειστική, ούτε πουθενά. Ένα ΤΕΕ ως βοηθός νοσηλευτού έχω τελειώσει. Ε, και τελικά ήρθε το ΕΚΑΒ, την παρέλαβε, είχε καταλήξει το παιδί. Έγινε κι εκεί νεκροψία, τοξικολογικές καθαρές και στο μωρό, ιστολογικές, και μετά από πολλή δουλειά, απ’ τη συγκεκριμένη παθολογοανατόμο στα Γιάννενα, και πάρα πολύ κόπο, και πάρα πολλή μελέτη στην καρδιά της, βρήκε ότι υπήρχε κάποια εκ γενετής, σπάνιο σύνδρομο, αγενεσία στον φλεβόκομβο. Το οποίο έχει εξηγήσει βιβλιογραφικά, υπάρχει αυτός ο σύνδρομος, απλά δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Απ’ ότι γνωρίζω. Κι έχουμε μείνει εκεί. Δηλαδή βρήκαμε αιτία. Στο μωρό.

 

ΑΝΑΛΥΣΗ

Ε: Mάνο πες μας σε παρακαλώ λίγο δυο τρία λόγια για την υπόθεση σας. Τι έχει συμβεί;

Εξαιρετική ερώτηση από τον δημοσιογράφο, με την έννοια πως είναι μια ερώτηση ανοιχτή η οποία επιτρέπει στο άτομο που απαντά να αρχίσει την αφήγηση από όπου θέλει, δεν του δίνει λεξιλόγιο που δεν είναι δικό του, δεν «επιμολύνει» δηλαδή τον λόγο του ατόμου και δεν του υπαγορεύει την απάντηση.

Για να έχει αξία ως προς την ανάλυση η απάντηση θέλουμε το άτομο να χρησιμοποιήσει τα δικά του λόγια για να αφηγηθεί τι συνέβη. Γι’ αυτό οι ερωτήσεις πρέπει να είναι πάντα ανοιχτές.

Π: 2013 γεννιέται η Τζωρτζίνα, όλα κυλάνε φυσιολογικά, το 2015 έρχεται η Μαλένα, το δεύτερο παιδί.

1. Το πλεονέκτημα της σωστής ερώτησης είναι πως επιτρέπει στο άτομο να αρχίσει από όποιο σημείο θέλει. Το χρονικό σημείο που επιλέγουμε να αρχίσουμε δεν είναι τυχαίο, είναι το σημείο από το οποίο ξεκίνησαν όλα. Για τον πατέρα η αρχή της υπόθεσης ήταν το 2013 με την γέννηση της Τζωρτζίνας.

2. όλα κυλάνε φυσιολογικά : Kάθε φορά που κάποιος νιώθει την ανάγκη να πει πως κάτι είναι φυσιολογικό ή συνηθισμένο είναι μια ένδειξη πως γι’ αυτόν ήταν κάθε άλλο παρά φυσιολογικό. Όπως όταν διηγούμαστε παραμύθια στα παιδιά και ξεκινάμε λέγοντας : ήταν μια συνηθισμένη μέρα σαν όλες τις άλλες. Τα παιδιά ενστικτωδώς ξέρουν πως εκείνη την ημέρα κάτι ασυνήθιστο θα συμβεί.

Τι είναι αυτό που στο μυαλό του πατέρα δεν κύλησε φυσιολογικά μετά την γέννηση της Τζωρτζίνας; Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Μήπως είναι το νεαρό της ηλικίας του, αφού ήταν μόλις  20 ετών όταν έγινε πατέρας; Υπήρχε κάτι άλλο που δεν κύλησε φυσιολογικά κατά την άποψή του στη ζωή ή τον γάμο του;

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, το σημειώνουμε και προχωρούμε.

3. Στη συνέχεια αναφέρεται η χρονολογία 2015 όταν «έρχεται» η Μαλένα. Αυτή είναι η συνέχεια της υπόθεσης.

Αναρωτιόμαστε πόσο σχετικές είναι αυτές οι αναφορές στη γέννηση των παιδιών με την υπόθεση. Ο πατέρας δίνει την εντύπωση πως, εκτός των άλλων, καθυστερεί τον ρυθμό της αφήγησης. Είναι κάτι που παρατηρείται συχνά σε όσους θέλουν να αποκρύψουν στοιχεία. Μπορεί να μιλούν επί ώρα για άσχετες λεπτομέρειες καθυστερώντας να φτάσουν στο σημείο στο οποίο έχουν κάτι να αποκρύψουν.

Μέχρι και το 2019 που η Μαλένα παρουσιάζει στους λεμφαδένες, στο λαιμό, ένα πρήξιμο, το ψάχνουμε εδώ με τους γιατρούς της Πάτρας, μας κατατοπίζει η παιδίατρος μας να κάνουμε κάποιες εξετάσεις, όλες οι εξετάσεις βγαίνανε θετικές, από κει και πέρα μας παροτρύνει μετά από δυο βδομάδες, μετά από μια αντιβίωση που έδωσε στο παιδί, που δεν έφευγε το πρήξιμο, μας κατατοπίζει να πάμε στην Αθήνα να το ψάξουμε.

4. Μέχρι και το 2019: Αυτή είναι μια χρονική πρόταση που μένει μετέωρη. Τι γινόταν μέχρι το 2019;

Υπάρχει κάτι που λείπει εδώ, κάτι που δεν αναφέρεται.

5. Παρατηρούμε πως ο πατέρας μιλάει σε ενεστώτα χρόνο κι όχι σε αόριστο. Αυτό μπορεί να σημαίνει πως το άτομο ξαναζεί τα γεγονότα, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις μετατραυματικής διαταραχής, ή πως δεν δεσμεύεται συναισθηματικά σε αυτά που λέει, τα διηγείται δηλαδή σαν ιστορία. Ο αξιόπιστος τρόπος αφήγησης έχει ως κύριο στοιχείο του την χρήση του αορίστου χρόνου.

 

Μ: Γεννήθηκε η Τζωρτζίνα το 2013. Ένα παιδί υγιέστατο μέχρι την ημέρα που έπαθε την πρώτη της ανακοπή. Γεννιέται και η Μαλένα το 2015.

6. Τον λόγο παίρνει η μητέρα. Απαντώντας στην ίδια ερώτηση, επιλέγει και αυτή να ξεκινήσει από το 2013 και την γέννηση της Τζωρτζίνας. Και για την μητέρα λοιπόν, η «υπόθεση» ξεκινά με την γέννηση της Τζωρτζίνας.

Προτεραιότητα της μητέρας είναι να δηλώσει πως το παιδί ήταν υγιέστατο.

Γεννιέται το ερώτημα αν οι γονείς έχουν κάνει πρόβα από πριν και σχεδιάσει τι θα πουν, γι’ αυτό και υπάρχει ταύτιση στην αφήγησή τους.

6. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως η μητέρα μιλάει σε παθητική φωνή για την γέννηση των παιδιών της. Στην χώρα μας ιδιαίτερα είναι πιο συνηθισμένο να λέει η μητέρα κάτι σαν : γέννησα την Τζωρτζίνα το 2013. Ειδικά σε μια περίπτωση σαν κι αυτή, που τα παιδιά της είναι πλέον νεκρά, το προσδοκώμενο θα ήταν να τονίσει η μητέρα την σχέση της με τα παιδιά.

Προσέχουμε την διαφορά στους χρόνους: Η Τζωρτζίνα γεννήθηκε, η Μαλένα γεννιέται.

7. Η μητέρα αποδίδει ιδιοκτησία στην ανακοπή της Τζωρτζίνας. Ήταν η πρώτη της ανακοπή. Το συμβάν είναι αποκλειστική ευθύνη του παιδιού.

 

 

 Μέχρι το 2019 είχε κάποια προβλήματα, όπως έχουν όλα τα παιδάκια τύπου γαστρεντερίτιδα, βρογχιολίτιδα κλπ,  όπως όλα τα κοινά παιδάκια αρρωσταίνουν. Κανένα σοβαρό  πρόβλημα υγείας.

8. Η Μαλένα είχε κάποια προβλήματα. Αυτό γεννά το ερώτημα: τι προβλήματα ήταν αυτά; Ξυπνούσε το βράδυ; Ήταν δύσκολος ο πρώτος καιρός;

Η μητέρα νιώθει την ανάγκη να προσδιορίσει τα προβλήματα αυτά με μερικά παραδείγματα ασθενειών, ενώ στην αρχή έχει μιλήσει γενικά.

Ήταν «δύσκολο» παιδί η Μαλένα κατά την μητέρα; Είχε ήδη ένα παιδί να φροντίσει και ίσως ένα ακόμα με προβλήματα κάποιων κοινών ίσως ασθενειών να θεωρούνταν επιπρόσθετη κούραση και ταλαιπωρία.

9. Συναντάμε πάλι εδώ τον παράγοντα της κανονικότητας, του «φυσιολογικού». Όπως όλα τα παιδάκια επαναλαμβάνεται από την μητέρα και μας κάνει να αναρωτιόμαστε ξανά αν η Μαλένα δεν θεωρούνταν από την μητέρα να είναι σαν όλα τα παιδάκια.

Αυτή η εντύπωση που δημιουργείται, ενισχύεται από την χρήση της λέξης κοινά. Ήταν η Μαλένα όπως όλα τα κοινά παιδάκια; Υπάρχει αλλαγή στην γλώσσα σε αυτό το σημείο. «Όλα τα παιδάκια» γίνεται «όλα τα κοινά παιδάκια». Όταν υπάρχει αλλαγή στην γλώσσα, υπάρχει αλλαγή της πραγματικότητας ή αλλαγή της αντίληψης της πραγματικότητας.

10. Παρατηρούμε την χρήση της λέξης παιδάκια όταν η μητέρα μιλά γενικά για τα παιδιά και προσέχουμε να δούμε αν θα την χρησιμοποιήσει για τα δικά της παιδιά.

11. Κανένα σοβαρό  πρόβλημα υγείας. Η μητέρα νιώθει την ανάγκη να τονίσει ξανά πως η Μαλένα δεν είχε κανένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Έχει ήδη δώσει παραδείγματα των ασθενειών που είχε το παιδί, έχει περιγράψει πόσο φυσιολογικό ήταν αυτό, νιώθει όμως την ανάγκη να δώσει περισσότερη έμφαση, κάτι που δεν είναι απαραίτητο με βάση τα προηγούμενα. Ό,τι είναι περιττό στο λόγο κάποιου είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην ανάλυση. Αναρωτιόμαστε ποια ανάγκη την ωθεί να το κάνει αυτό και τι υπάρχει στο νου της.

 

 Ξαφνικά ξυπνάει και έχει πρησμένους λεμφαδένες δεξιά.

12. Η λέξη ξαφνικά είναι τροπικό επίρρημα, το οποίο όμως δίνει και μια χρονική διάσταση. Η μητέρα νιώθει την ανάγκη να τονίσει το αιφνίδιο του συμβάντος ξεκινώντας την πρόταση με αυτή την λέξη. Αυτό είναι ένδειξη ενός κενού στην αφήγηση. Συνέβη κάτι που λείπει από τα λεγόμενά της;

Παρατηρούμε πως συνεχίζει να αφηγείται σε ενεστώτα χρόνο.

13. Σημειώνουμε επίσης πως αποδίδεται πάλι ιδιοκτησία του προβλήματος στο παιδί, το οποίο «έχει» πρησμένους λεμφαδένες δεξιά.

 

Το οποίο το ψάχνουμε με την παιδίατρο, μας δίνει και την κατάλληλη αντιβίωση, αλλά το οίδημα δεν υποχωρούσε. Ήταν οξεία λεμφαδενίτιδα. Μας είπε να πάμε στο Αγλαΐα για περαιτέρω έλεγχο. Εκεί έκαναν όλες τις εξετάσεις, μέχρι και την στιγμή που έγινε μια ελαστογραφία, δεν έβρισκαν τίποτα. Βρέθηκε λοιπόν ένας λεμφαδένας πιο σκληρός, έτσι να το πούμε και πιο… και, ε, τελικά, βγήκε η διάγνωση οξεία λεμφοπλαστική λευχαιμία….. και έτσι μπήκαμε στο Παίδων, στο ογκολογικό κομμάτι, στο Ελπίδα.

14. Το οποίο το ψάχνουμε με την παιδίατρο, μας δίνει και την κατάλληλη αντιβίωση, αλλά το οίδημα δεν υποχωρούσε.

- Η λέξη με ανάμεσα σε πρόσωπα δηλώνει απόσταση. Αυτή η απόσταση μπορεί να είναι κυριολεκτική σε τόπο, ή συναισθηματική.

- Παρατηρούμε την πρώτη αναφορά προσωπικής αντωνυμίας. Η αντωνυμία μας δείχνει ενότητα. Θα μείνει συνεπής ως προς την χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου σε όλο αυτό το τμήμα του λόγου της. Δεν ξεκαθαρίζεται όμως ποιό ή ποιά είναι τα πρόσωπα με τα οποία νιώθει την αίσθηση της ενότητας.

15. Μετά την λέξη ψάχνουμε αλλάζει ο χρόνος αφήγησης και χρησιμοποιείται αόριστος, ο οποίος προσδίδει αξιοπιστία στον λόγο της, κάτι που δεν συνέβαινε προηγουμένως.

16. Βρέθηκε λοιπόν ένας λεμφαδένας πιο σκληρός, έτσι να το πούμε και πιο… και, ε, τελικά, βγήκε η διάγνωση οξεία λεμφοπλαστική λευχαιμία….. και έτσι μπήκαμε στο Παίδων, στο ογκολογικό κομμάτι, στο Ελπίδα.

-Η υπογραμμισμένη φράση λειτουργεί ως παύση η οποία δίνει στο άτομο χρόνο να σκεφτεί τι θα πει στην συνέχεια.

-τελικά: κάθε φορά που χρησιμοποιείται ένα χρονικό επίρρημα ως γέφυρα ανάμεσα σε δύο πράξεις είναι ενδεικτικό πως κάτι αποσιωπάται. Μπορεί να είναι κάτι περιττό ή κάτι που το άτομο επιθυμεί σκοπίμως να αποκρύψει.

- και έτσι μπήκαμε στο Παίδων, στο ογκολογικό κομμάτι, στο Ελπίδα.

Τονίζουμε με μπλε χρώμα τις φράσεις οι οποίες χρησιμοποιούνται για να δώσουν την απάντηση στην ερώτηση γιατί πριν καν ερωτηθεί το άτομο. Είναι ένα από τα δύο πιο σημαντικά σημεία δηλωτικά ευαισθησίας.

Το άτομο μετά από μια παύση έχει την ανάγκη να εξηγήσει γιατί μπήκαν στο νοσοκομείο. Θα σκεφτόταν κανείς να την ρωτήσει μετά από ότι έχει ήδη αναφέρει; Δεν είναι δυνατόν να μπαίνει κανείς στο νοσοκομείο αν δεν έχει προηγηθεί κάτι που να δικαιολογεί την εισαγωγή.

 

Εκεί έμεινε εννιά μέρες, έκανε μόνο μια χημειοθεραπεία 23 ώρες πριν καταλήξει  και τελικά κατέληξε. Ξαφνικά,  στον ύπνο της, ξύπνησε, προσπαθούσε ν’ αναπνεύσει… την κατάληξη την ξέρουμε.

17. Το επίρρημα τελικά χρησιμοποιείται για δεύτερη φορά, όπως και το επίρρημα ξαφνικά, ενισχύοντας την προηγούμενη ένδειξη που επισημάναμε.

18. Είναι απροσδόκητη η χρήση της λέξης «κατέληξε» από μια μητέρα για το παιδί της. Είναι μια λέξη που συνήθως την ακούμε από επαγγελματίες που μιλούν για ασθενείς και απαντάται στον επίσημο λόγο. Η μητέρα δείχνει να έχει μια εξοικείωση με την ιατρική ορολογία, η οποία όμως είναι εντελώς αταίριαστη στην συγκεκριμένη περίπτωση, ειδικά τόσο σύντομα μετά τα τραγικά συμβάντα.

19. Ξαφνικά,  στον ύπνο της, ξύπνησε, προσπαθούσε ν’ αναπνεύσει… την κατάληξη την ξέρουμε.

Γεννάται το ερώτημα: τι έγινε στον ύπνο της Μαλένας; Μετά από μία παύση η μητέρα δεν μπορεί καν να πει πως το παιδί της έφυγε από την ζωή. Είναι πολύ πιθανή η απόκρυψη πληροφοριών σε αυτό το σημείο.

 

 Έγιναν οι τοξικολογικές μετά έγινε η νεκροψία, έγιναν τοξικολογικές βγήκαν καθαρές, έγιναν και ιστολογικές και μας βγήκε ηπατική ανεπάρκεια. Το οποίο, βάσει γιατρών, βάσει εξετάσεων και βάσει της δικής της κλινικής εικόνας και βάσει της δικιάς μας άποψης, δεν εε, δεν ήταν εμπεριστατωμένο αυτό. Και έτσι κινηθήκαμε από κοινού νομικά, βάσει του πορίσματος. Αυτό.

20. Η αφήγηση συνεχίζεται σε αόριστο χρόνο.

- μας βγήκε ηπατική ανεπάρκεια : αδόκιμη έκφραση για τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Μήπως περίμεναν κάτι άλλο;

- Το άτομο χρησιμοποιεί όλους τους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκαν σε νομική οδό κατά των γιατρών. Μέσα σε όλους τους λόγους προβάλλεται και η δική τους άποψη. Αναρωτιέται κανείς ποια αξία έχει η άποψη τους μπροστά στην γνώμη των γιατρών και τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Η πιθανότητα να περίμενε ή να περίμεναν άλλο αποτέλεσμα φαίνεται μεγαλύτερη.

- κινηθήκαμε από κοινού : περιττή έμφαση με την χρήση της φράσης «από κοινού». Το άτομο θέλει να τονίσει πως δεν ήταν μόνη στην λήψη της απόφασης. Υπονοείται αν και δεν δηλώνεται ανοιχτά πως αυτή η εμφατική ενότητα υπάρχει ανάμεσα σε αυτήν και τον σύζυγό της. Αν όμως δεν το δηλώνει η ίδια, δεν μπορούμε να το πούμε εμείς γι’ αυτήν.

- Το άτομο νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει πριν ερωτηθεί τον λόγο για τον οποίο κινήθηκαν νομικά εναντίον των γιατρών, έχοντας ιεραρχήσει προηγουμένως την γνώμη τους πρώτη όσον αφορά το αποτέλεσμα της νεκροψίας και την ηπατική ανεπάρκεια. Υπάρχει μια αντίφαση εδώ.

Ε: Εσύ, όλες αυτές τις μέρες που το παιδί είναι στο νοσοκομείο, εσύ που βρισκόσουν και ο Μάνος?

Π: Ήμασταν και οι δύο στο νοσοκομείο κατ’ αρχήν.

21. Η φράση «κατ’ αρχήν» σημαίνει πως υπήρξε και συνέχεια, κατά την οποία κάτι ενδεχομένως να ήταν διαφορετικό.

Μ: Ναι.

Π: Εγώ έφυγα εκείνο το μεσημέρι επειδή, λόγω, εεε, έπρεπε να πάω να ξυριστώ για την ακρίβεια, λόγω μικροβίων, έφυγα και δεν πρόλαβα να φτάσω σπίτι, μέχρι να φτάσω στο σπίτι ξαναγύρισα.

22. Συναντάμε σε αυτό το τμήμα του λόγου του πατέρα όλες τις σοβαρότερες ενδείξεις ευαισθησίας που υπάρχουν στην ανάλυση λόγου, και μάλιστα επαναλαμβανόμενες.

Όταν μιλάμε για ευαισθησία στην Ανάλυση εννοούμε πως ένα θέμα είναι  πολύ ευαίσθητο για τον ομιλητή και αναρωτιόμαστε τον λόγο για τον οποίο συμβαίνει αυτό. Οι πιο σοβαροί δείκτες ευαισθησίας είναι το ρήμα έφυγα όταν δεν συντρέχει λόγος βιασύνης και η απάντηση στην ερώτηση γιατί όταν το άτομο δεν έχει ερωτηθεί.

Παρατηρούμε εδώ πως το άτομο λέει δύο φορές πως έφυγε και τρεις φορές εξηγεί τον λόγο για τον οποίο έγινε αυτό. Όλοι αυτοί οι δείκτες συνοδεύονται από μια πρόταση αρνητική.

Είναι λοιπόν ενδεικτικό πως σε αυτό το σημείο αποκρύπτονται πληροφορίες για το τι συνέβη πριν φύγει και για τον λόγο για τον οποίο τελικά το έκανε. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να γίνουν διευκρινιστικές ερωτήσεις σε αυτό το σημείο, όπως τι έγινε πριν φύγει, πόση ώρα έλειψε, πού πήγε, γιατί έπρεπε να ξυριστεί κλπ.

 

Ε: Το παιδί σας έδειχνε σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ζορίζεται, ή…

Π: όχι, τίποτα

Μ: Τίποτα. Ήταν ένα παιδί το οποίο έτρωγε, το οποίο έπαιζε, το οποίο χόρευε, δεν μας έδειξε απολύτως τίποτα. Ξαφνικά, μπή, εε, κοιμόταν και ξύπνησε, με κοίταξε, προσπαθούσε ν’ αναπνεύσει… έτρεξα να φωνάξω τους γιατρούς και μέχρι να γυρίσουν είχε καταλήξει.

23. Παρατηρούμε ξανά την χρήση του επιρρήματος ξαφνικά. Κάθε τι που επαναλαμβάνεται είναι διπλά σημαντικό στην ανάλυση. Η μητέρα τονίζει το αιφνίδιο του συμβάντος.

Αμέσως μετά παρατηρούμε πως αυτοδιορθώνει τον λόγο της. Ξεκινά να πει κάτι, σταματά την λέξη στην μέση, κάνει παύση και μετά συνεχίζει. Ο αόριστος χρόνος που χρησιμοποιεί κάνει το τμήμα αυτό αξιόπιστο ως προς αυτά που αναφέρει. Η χρήση του επιρρήματος όμως αφήνει την πιθανότητα να συνέβη κάτι πριν ανοιχτή. Υπάρχουν πληροφορίες που έχουν αποκρυφθεί σε αυτό το σημείο.

Η λέξη «καταλήξει» συνεχίζει να χρησιμοποιείται όσον αφορά τον θάνατο του παιδιού.

- έτρεξα να φωνάξω τους γιατρούς : αυτή η πρόταση δηλώνει πρόθεση, δεν σημαίνει απαραίτητα πως γι’ αυτό έτρεξε, ούτε πως φώναξε τους γιατρούς. Αν δεν μας λέει μόνη της πως φώναξε τους γιατρούς, δεν μπορούμε να το πούμε εμείς εκ μέρους της.

Το 21 γεννήθηκε η μπέμπα, η Ίριδα, ε, και ξαφνικά, η Ίριδα πάλι ήταν ένα υγιέστατο παιδάκι, το οποίο σε μια τυπική εξέταση εμβολίου, η παιδίατρος άκουσε ένα φύσημα. Μας παρέπεμψε σε παιδοκαρδιολόγο, έκανε έναν υπέρηχο καρδιάς, δεν βρέθηκε κάτι, και συνέχισε ναι ζούμε κανονικά εδώ στο σπίτι.

23. Παρατηρούμε εδώ πως εκτός από την χρήση του επιρρήματος ξαφνικά για τρίτη φορά, το άτομο βγαίνει εκτός χρονικής σειράς. Αυτό που δεν φαίνεται λογικό σε εμάς έχει λογική για το άτομο που μιλά. Κάτι στο μυαλό της την αναγκάζει να το πει αυτό και μετά ξαναγυρνά στην κανονική ροή της αφήγησης.

- Η μητέρα επιλέγει να δώσει προτεραιότητα και πάλι στην καλή υγεία του παιδιού.

- «συνέχισε» : ποιος συνέχισε και τι;

-«κανονικά» : ο παράγοντας της ομαλότητας και κανονικότητας αναφέρεται εδώ, δημιουργώντας ερωτήματα για το κατά πόσον ήταν όλα φυσιολογικά.

 

Εγώ, εκείνο το βράδυ την έβαλα για ύπνο. Όπως την έβαζα πάντα. Επειδή είχε μπει στις τροφές, το παιδί δεν ξύπναγε. Είχε πάρει μια ροή ύπνου η οποία κρατούσε 10 με 12 ώρες.

24. Η πρόταση ξεκινάει με το «εγώ». Η προτεραιότητα της μητέρας στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο εαυτός της.

- Όπως την έβαζα πάντα : η ανάγκη να ξανατονιστεί η κανονικότητα είναι δείκτης πως κάτι δεν ήταν κανονικό εκείνη την ημέρα.

- Στην συνέχεια παρατηρούμε πως η μητέρα προλαμβάνει την ερώτηση γιατί δεν ξυπνούσε το παιδί.

 

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι εγώ δεν πήγαινα να την δω…

25. Ό,τι δηλώνεται στην άρνηση είναι διπλά σημαντικό στην ανάλυση. Δεν αφηγούμαστε χρησιμοποιώντας αρνήσεις και λέγοντας τι δεν κάναμε. Αφηγούμαστε στην κατάφαση. Κάθε φορά που κάποιος χρησιμοποιεί αρνητικό τύπο για να αφηγηθεί κάτι υπάρχει λόγος που το κάνει αυτό.

 

 

στις 2.30, όταν πήγε η Τζωρτζίνα για ύπνο, γιατί ήμασταν εδώ στον καναπέ  με την Τζωρτζίνα και παίζαμε, με την αδελφή μου, όταν βάλαμε την Τζωρτζίνα για ύπνο, εγώ πήγα μέσα, ξύπνησε λίγο η μικρούλα, της έβαλα την πιπίλα, τη σκέπασα… στις 7.30… ξαναμπήκα, γιατί πάλι έκλαψε, πάλι έκανα την ίδια διαδικασία, τη γύρισα, γιατί είχε γυρίσει στο πλάι, τη γύρισα ευθεία, τη σκέπασα, της έβαλα την πιπίλα της… και μετά, στις 11 πήγε η αδελφή μου να την ξυπνήσει, για να φύγουμε.

26. –Η Τζωρτζίνα πηγαίνει για ύπνο στις 2.30 και το μωρό δεν ξυπνάει πριν τις δώδεκα ώρες. Η πιθανότητα της παραμέλησης ανηλίκου είναι ορατή σε αυτό το σημείο. Εκτός αν υπήρχε άλλος λόγος που έγιναν αυτά.

-«με την Τζωρτζίνα», «με την αδελφή μου» : ενδεικτικά της ψυχολογικής απόστασης που νιώθει το άτομο με τα συγκεκριμένα πρόσωπα.

27. Η μητέρα νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει πριν ερωτηθεί γιατί πήγε η Τζορτζίνα τόσο αργά για ύπνο, γιατί ξαναμπήκε στο δωμάτιο στις 7.30, και γιατί γύρισε το παιδί ευθεία, το οποίο είναι εντελώς απροσδόκητο και περιττό. Έχει όμως την ανάγκη να μιλήσει γι’ αυτό. Θα την ρωτούσε ποτέ κανείς γιατί γύρισε το παιδί ευθεία;

Η φράση την γύρισα επαναλαμβάνεται, αυξάνοντας την αξία της στην ανάλυση, ‘όπως και η φράση την σκέπασα. Πολλές λεπτομέρειες παρέχονται εδώ, οι οποίες είναι φαινομενικά περιττές, είναι όμως σημαντικό για την μητέρα να τις αναφέρει. Πολλές φορές παρατηρείται αυτή η τάση σε όσους επιχειρούν να παραπλανήσουν, να μιλούν επί μακρόν για άσχετες λεπτομέρειες καθυστερώντας έτσι να φτάσουν στο σημείο που θέλουν να αποκρύψουν. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα να έχουν κάποια συγκεκριμένη σημασία αυτές οι φράσεις. Στην ανάλυση λέμε πως «ο νους μας ξέρει τι ξέρει» και καθώς η ταχύτητα μετάδοσης της πληροφορίας από το νου μας στον λόγο είναι εξαιρετικά υψηλή, κάποιες φορές συγκεκριμένες λέξεις διαρρέουν στον λόγο του ατόμου, αν και το ίδιο προσπαθεί να τις αποκρύψει.

28. γιατί πάλι έκλαψε : δεν αναφέρεται να είχε κλάψει το μωρό πριν. Αντίθετα, μας λέει πως μπήκε στο δωμάτιο επειδή πήγε η Τζωρτζίνα για ύπνο.

29. και μετά, στις 11 πήγε η αδελφή μου να την ξυπνήσει, για να φύγουμε.

Στη συνέχεια, και ενώ παρατηρούμε μια παύση και ένα χρονικό κενό, μας λέει τον λόγο για τον οποίο πήγε η αδελφή της να ξυπνήσει το παιδί.

- «και μετά»: φράσεις σαν κι αυτή ονομάζονται χρονικά κενά στην ανάλυση. (temporal lacuna)Αποτελούν δείκτες πως κάτι έχει παραλειφθεί στο ενδιάμεσο και χρησιμοποιούνται πολύ συχνά από άτομα που επιχειρούν να παραπλανήσουν.

30. Ολόκληρο αυτό το τμήμα είναι πολύ ευαίσθητο για την μητέρα. Παρατηρούμε τέσσερεις δείκτες μέγιστης ευαισθησίας και χρονικό κενό στην αφήγηση. Το συμβάν στο νου της μητέρας ξεκίνησε στις 2.30. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποκρύπτει σε αυτό το  κομμάτι της αφήγησης.

 

 

Εγώ έφτιαχνα την φρουτόκρεμα. Και, βρήκε το παιδί ότι είχε καταλήξει στην κούνια.

31. Εγώ έφτιαχνα την φρουτόκρεμα : αυτή η πρόταση θα μπορούσε να είναι χρωματισμένη με μπλε χρώμα. Προβάλλεται ως δικαιολογία για το γεγονός πως  δεν πήγε η ίδια να ξυπνήσει το παιδί της και ως πιθανό άλλοθι για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Είναι σαν να λέει κάποιος εγώ κοιμόμουν, ήμουν στην δουλειά, κλπ.

- Όποια πρόταση ξεκινάει με την λέξη «και» θεωρείται πως αποκρύπτει πληροφορίες. Παρατηρούμε επίσης πως χρησιμοποιεί την ίδια λέξη για να μιλήσει για το γεγονός πως το παιδί πέθανε.

 

Μ’ ένα πανάκι δίπλα με αίμα. Το οποίο πανάκι δεν το βρήκαμε εμείς εκείνη την στιγμή. Το παραδώσαμε στην αστυνομία μετά, όταν γυρίσαμε στο σπίτι.

32. Το άτομο βγαίνει εκτός χρονικής σειράς για να μιλήσει για ένα πανάκι. Αυτό φαίνεται σε εμάς αταίριαστο, υπάρχει πάντα όμως λόγος που γίνεται. Ο νους της πηγαίνει στο πανάκι για κάποιο λόγο.

 

Ήρθε, ήρθε το ΕΚΑΒ, την παρέλαβε, ωστόσο εμείς, μου την είχε φέρει εδώ στην κουζίνα στα χέρια της τρεμάμενη η αδελφή μου, προσπάθησα να της κάνω ανάνηψη.

33. Το άτομο συνεχίζει την ροή της ιστορίας και βγαίνει ξανά εκτός χρονικής σειράς στη συνέχεια.

- μου την είχε φέρει εδώ στην κουζίνα: Η μητέρα δεν έτρεξε να δει το παιδί της στο δωμάτιο του; Έπρεπε να το φέρει η αδελφή της στην κουζίνα;

Η έκφραση μου την είχε φέρει δηλώνει πιθανή ενόχληση. Για ποιο λόγο;

Η ροή της αφήγησης σε αυτό το σημείο και τα πισωγυρίσματα στον χρόνο κάνουν και αυτό το τμήμα της ιστορίας της πολύ ευαίσθητο. Σημειώνουμε την συνέπεια στην ιατρική ορολογία. Η μητέρα δεν προσπάθησε να βοηθήσει το παιδί της, προσπάθησε να του κάνει ανάνηψη.

 

 

 Όσο ήξερα κι όσο μπορούσα πάνω στον πανικό μου τέλος πάντων. Γιατί εγώ, ε, ένα ΤΕΕ έχω τελειώσει, νοσηλευτικής, δεν έχω τελειώσει νοσηλευτική. Δεν έχω εξασκήσει το επάγγελμα πουθενά. Ούτε σε νοσοκομείο, ούτε ως αποκλειστική, ούτε πουθενά. Ένα ΤΕΕ ως βοηθός νοσηλευτού έχω τελειώσει.

34. Η φράση τέλος πάντων αποδυναμώνει την δήλωση της περί πανικού.

-Στη συνέχεια με μια σειρά από αρνήσεις προσπαθεί να απαντήσει στις κατηγορίες που έχουν διατυπωθεί διαδικτυακά περί γνώσεων της στη νοσηλευτική, βγαίνοντας ξανά εκτός χρονικής σειράς στην αφήγηση. Κάθε φορά που γίνεται αυτό είναι ένδειξη πως το άτομο προσπαθεί να παραλείψει ένα γεγονός που είναι τμήμα της χρονολογικής σειράς, προσπαθώντας ενίοτε να το αντικαταστήσει με κάποιο άλλο, ή αναφέρει ένα γεγονός εκτός σειράς για να μειώσει την σημασία του.

 

 

Ε, και τελικά ήρθε το ΕΚΑΒ, την παρέλαβε, είχε καταλήξει το παιδί.

35. Η λέξη τελικά χρησιμοποιείται ξανά, ενδεικτικό πως λείπουν πληροφορίες και σε αυτό το τμήμα.

-το παιδί : ψυχρή διατύπωση για το θάνατο ενός βρέφους. Δεν ήταν το παιδί μου, το μωράκι μου, η κορούλα μου, κλπ

 

 

Έγινε κι εκεί νεκροψία, τοξικολογικές καθαρές και στο μωρό, ιστολογικές, και μετά από πολλή δουλειά, απ’ τη συγκεκριμένη παθολογοανατόμο στα Γιάννενα, και πάρα πολύ κόπο, και πάρα πολλή μελέτη στην καρδιά της, βρήκε ότι υπήρχε κάποια εκ γενετής, σπάνιο σύνδρομο, αγενεσία στον φλεβόκομβο. Το οποίο έχει εξηγήσει βιβλιογραφικά, υπάρχει αυτός ο σύνδρομος,( sic) απλά δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Απ’ ότι γνωρίζω. Κι έχουμε μείνει εκεί. Δηλαδή βρήκαμε αιτία. Στο μωρό.

36. Πολλές λεπτομέρειες και έπαινοι για την συγκεκριμένη επιστήμονα που ανακάλυψε το σπάνιο σύνδρομο.

Πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, έχουμε, βρήκαμε. Νιώθει ενότητα με κάποιον σε αυτό το σημείο. Αναρωτιόμαστε ξανά ποιος μπορεί να είναι, καθώς αποφεύγει ξανά να το δηλώσει.

Παρατηρούμε μεγάλη έμφαση στις τοξικολογικές και ιστολογικές εξετάσεις και αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο τονίζονται τόσο πολύ και ποια σιγουριά παρέχουν στο άτομο.

- δεν υπάρχει στην Ελλάδα : το σωστό θα ήταν να ειπωθεί πως δεν υπήρχε ως τώρα στην Ελλάδα.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το τμήμα αυτό της συνέντευξης, αν και σύντομο ,παρουσιάζει μια πληθώρα στοιχείων που δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν εδώ σε μεγάλη λεπτομέρεια. Αναφέρουμε εν συντομία τα κυριότερα.

-Αρχή του προσδοκώμενου έναντι του απροσδόκητου: Ως άνθρωποι, αν και διαφέρουμε πολύ στον χαρακτήρα και την προσωπικότητα μας έχουμε ένα συναισθηματικό κόσμο που ρυθμίζεται από τις ίδιες ορμόνες. Κάποιες αντιδράσεις είναι κοινές σε όλους μας, ανεξάρτητα από την ένταση των συναισθημάτων και την διαχείρισή τους. Προσδοκούμε σε κάθε δήλωση ή κατάθεση να συναντήσουμε αυτές τις κοινές σε όλους αντιδράσεις. Αυτό είναι το προσδοκώμενο. Όταν συναντάμε αντιδράσεις ή λόγο που δεν συμβαδίζει με ό,τι είναι φυσικό για την βασική ανθρώπινη συμπεριφορά, ονομάζουμε αυτή την στάση απροσδόκητη.

Αυτό που είναι απροσδόκητο στην στάση της μητέρας είναι η παντελής έλλειψη συναισθήματος σε όλο αυτό το τμήμα της συνέντευξης που μιλάει για τα τραγικά περιστατικά των θανάτων των δύο παιδιών της, τόσο σύντομα μετά τον θάνατό τους. Η μητέρα φαίνεται να έχει διαχειριστεί τα τραγικά συμβάντα, κάτι που είναι απροσδόκητο.

Εξ’ ίσου απροσδόκητη είναι η χρήση του ρήματος «κατέληξε» όταν μιλάει για τον θάνατο των παιδιών της. Είναι επίσημη γλώσσα και δηλώνει απόσταση από το γεγονός, κάτι που είναι αναμενόμενο σε παρόμοιες καταστάσεις, αλλά όχι από μια μητέρα στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. Λείπει παντελώς ο σπαραγμός που είναι αναμενόμενος σε τέτοιες τραγικές καταστάσεις που για πολλούς είναι αδύνατον να ξεπεραστούν.

- Η χρονική στιγμή από την οποία ξεκινάει κανείς την αφήγηση είναι πολύ σημαντική και δηλώνει την αρχή των συμβάντων. Και για τους δύο γονείς η αρχή της υπόθεσης τους είναι το 2013 όταν γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί. Εδώ σημειώνουμε πως είναι πιθανόν να υπήρξε συνεννόηση μεταξύ τους για το περιεχόμενο των δηλώσεών τους , καθώς ξεκινούν με τα ίδια σχεδόν λόγια. Είναι πολύ πιθανό να υπήρξαν προβλήματα στον γάμο αμέσως μετά την γέννηση του πρώτου παιδιού, τα οποία επιδεινώθηκαν με τον ερχομό του δεύτερου το οποίο είχε «κάποια προβλήματα».

- Η προτεραιότητα της μητέρας είναι να δηλώσει πως τα παιδιά ήταν υγιέστατα. Θα μπορούσε αυτό να χρησιμεύει για να μεταθέσει την ευθύνη στους θεράποντες γιατρούς;

- Η αρχή του παράγοντα της ομαλότητας και κανονικότητας. Η έμφαση που δίνουν και οι δύο γονείς στην ομαλότητα της οικογενειακής τους ζωής και ο τρόπος που τονίζει ή μητέρα τις πράξεις της τις συγκεκριμένες ημέρες των θανάτων είναι ενδεικτικές πως μάλλον συνέβαινε το αντίθετο.

- Η Ανάγκη να Πείσουν: και οι δύο γονείς έχουν την ανάγκη να πείσουν εκτός από την ομαλότητα της ζωής τους και για το αιφνίδιο των περιστατικών. Παρέχουν πολλές πληροφορίες ιατρικής φύσεως. Έχουμε ως δεδομένο πως αυτή η συνέντευξη δίνεται για να απαντήσουν σε κατηγορίες και σε υπόνοιες που υπάρχουν εναντίον τους οπότε ένα μέρος των πληροφοριών που δίνουν είναι αναμενόμενο και δικαιολογημένο. Μέχρι στιγμής βέβαια, δεν είναι προτεραιότητά τους στην συνέντευξη να αρνηθούν με αξιόπιστο τρόπο την κατηγορία.

-Σημεία μέγιστης ευαισθησίας (μπλε σημεία)

Υπάρχει αφθονία σημείων μέγιστης ευαισθησίας, τόσο κατά την αφήγηση των θανάτων από την μητέρα, όσο και κατά την αναφορά της αποχώρησης του πατέρα από το νοσοκομείο. Είναι ανησυχητικός ο αριθμός τους στα συγκεκριμένα σημεία και αποτελούν ισχυρή ένδειξη πως έχουν παραλειφθεί και αποσιωπηθεί πληροφορίες για τα γεγονότα που πραγματικά συνέβησαν εκείνες τις ώρες.

-Αλλαγές στην γλώσσα και στους χρόνους των ρημάτων.

Όταν αυτός που μιλά είναι ειλικρινής, μιλά για παρελθοντικά γεγονότα σε αόριστο χρόνο, είναι συνεπής ως προς τα λεγόμενά του και δεν χρησιμοποιεί πολλούς επιρρηματικούς προσδιορισμούς.

Οι γονείς είναι απόλυτα ικανοί να χρησιμοποιήσουν τον αόριστο χρόνο όταν διηγούνται περιττές λεπτομέρειες και ιατρικές διαδικασίες, μιλούν όμως σε ενεστώτα σε συγκεκριμένα ευαίσθητα σημεία.

Η αλλαγή στην γλώσσα, δηλαδή η αλλαγή συγκεκριμένων λέξεων όταν μιλά κανείς για το ίδιο γεγονός είναι ενδεικτικά της αλλαγής της πραγματικότητας ή της αντίληψης της πραγματικότητας του ατόμου.

Με βάση όλα τα προαναφερθέντα, αυτό το πρώτο τμήμα της συνέντευξης παρέχει πολλές ανησυχητικές ενδείξεις σχετικά με την ειλικρίνεια των γονιών, και ιδιαίτερα της μητέρας. Έχουν αποσιωπηθεί πολλά γεγονότα και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα παραπλάνησης. Βρίσκονται σε λειτουργία προσπάθειας επιβίωσης αλλά δεν είναι ικανοί να εκφράσουν συναίσθημα προς τα παιδιά τους και να δηλώσουν αξιόπιστα πως δεν προκάλεσαν τον θάνατό τους.

Θα εξετάσουμε την στάση τους και στην συνέχεια της συνέντευξης στο δεύτερο μέρος.