Πάτρα- Υπόθεση σπιτονοικοκυράς - Επιπλέον στοιχείο ανάλυσης

 

Ακολουθούν αποσπάσματα από την πρώτη συνέντευξη των Δασκαλάκη – Πισπιρίγκου στον δημοσιογράφο κ.Σόμπολο.

 

Ε: Ακούστηκε ανάμεσα στα υπόλοιπα ότι η Ρούλα τις τελευταίες ημέρες της ζωής της σπιτονοικοκυράς του σπιτιού στο οποίο μένετε αυτή τη στιγμή, ήταν στο πλευρό της, και, ανεξήγητα αυτή η γυναίκα πέθανε.

Δ: Θα απαντήσεις ή να απαντήσω εγώ; ( γέλιο) Ό,τι θέλεις.

Π: (χαμογελώντας) Λοιπόν. Δεν υπάρχει τίποτα ανεξήγητο. Όποιος το λέει αυτό το πράγμα είναι τουλάχιστον γελοίος. Τίποτα ανεξήγητο. Η γυναίκα είχε πολλά προβλήματα υγείας, η, η γυναίκα, τη φροντίζανε άλλες γυναίκες, όχι εγώ. Εγώ όταν απεβίωσε η συγκεκριμένη κυρία ήμουνα, ε, είχα βγει τρείς τέσσερις μέρες απ’ το μαιευτήριο γιατί είχα γεννήσει την μπεμπούλα, την Ίριδα. Φύσει αδύνατον δηλαδή να έχω κάποιον. Να τον φροντίζω. Εεε, να φανταστείτε στο νοσοκομείο, για να πάω να πληροφορηθώ τον θάνατό της, ότι έχει λίγες ώρες, ε, πήγα σκυμμένη και με ράμματα γιατί… Τα προηγούμενα χρόνια, εε, όταν πήγε στο νοσοκομείο, επειδή η γυναίκα αυτή ήταν μόνη της εδώ, είχα παρευρεθεί εγώ για ψυχολογικούς λόγους, για να μιλήσω με τους γιατρούς, γιατί είχε πρόβλημα υγείας.

Δ: Και δεν υπήρχε κανένας άλλος

Π: Η γυναίκα λοιπόν αυτή έφυγε από τελευταίο στάδιο καρκίνου. Στο ενδομήτριο συγκεκριμένα κι από σκλήρυνση κατά πλάκας.

Δ: Υπάρχει ληξιαρχική πράξη θανάτου που λέει και την αιτία. Δεν υπάρχει καμιά αιφνίδια ανακοπή.

Π: Ούτε ανακοπή έπαθε, ούτε αιφνίδια πέθανε, ούτε τίποτα. Η γυναίκα νοσηλεύτηκε, η γυναίκα νοσηλεύτηκε, είχε άλλη κυρία που την φρόντιζε στο πλευρό της.

Ε: Ήσουνα παρούσα την ώρα του θανάτου;

Π: όχι, όχι, όχι.

Δ: Κατέβηκε η γυναίκα, γιατί έμενε πάνω η σπιτονοικοκυρά μας, κατέβηκε η γυναίκα, για την ακρίβεια ήμουν εγώ, μου λέει Μάνο μου λέει τρέξε, η Εύη δεν είναι καλά. Παίρνω, παίρνω το ασθενοφόρο, την παίρνουνε την πάνε στο νοσοκομείο, δεν θα σου πω πόσες μέρες μετά απεβίωσε γιατί δεν θυμάμαι.

Π: Τρεις τέσσερις νομίζω, αλλά δεν είχαμε εμείς, σου λέω γιατί ήμουνα στο κρεβάτι, ότι είχα γεννήσει το μωρό. Ήμουνα με ράμματα ακόμα με την καισαρική μου, δεν μπορούσα. Και να ήθελα, δεν μπορούσα.

Δ: Κι ότι έχουμε πει τα έχουμε πει και με αποδείξεις κι έχουμε να τα αποδείξουμε και παντού αυτά, δεν κρυβόμαστε από κάτι.

Π: Φυσικά, υπάρχουν γιατροί οι οποίοι με ενημέρωσαν τηλεφωνικά. Ότι η κυρία, ελάτε να την παραλάβετε για να ταφεί, τ’ αναλάβαμε εμείς αυτά.

 

 

ΑΝΑΛΥΣΗ

Ε: Ακούστηκε ανάμεσα στα υπόλοιπα ότι η Ρούλα τις τελευταίες ημέρες της ζωής της σπιτονοικοκυράς του σπιτιού στο οποίο μένετε αυτή τη στιγμή, ήταν στο πλευρό της, και, ανεξήγητα αυτή η γυναίκα πέθανε.

Δ: Θα απαντήσεις ή να απαντήσω εγώ; ( γέλιο) Ό,τι θέλεις.

1. Το άτομο δηλώνει με αυτό τον τρόπο την σύμπνοια που υπάρχει μεταξύ τους στο συγκεκριμένο θέμα.

Το ότι το αντιμετωπίζει με γέλιο είναι ανάρμοστο και απροσδόκητο.

Π: (χαμογελώντας) Λοιπόν. Δεν υπάρχει τίποτα ανεξήγητο. Όποιος το λέει αυτό το πράγμα είναι τουλάχιστον γελοίος. Τίποτα ανεξήγητο.

2. Το άτομο παπαγαλίζει τον χαρακτηρισμό του δημοσιογράφου. Είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται συχνά για να κερδίσει κανείς χρόνο προκειμένου να σκεφτεί την απάντηση.

Αυτό το ονομάζουμε στην ανάλυση καθυστέρηση του ρυθμού της αφήγησης πριν φτάσει κάποιος στο σημείο που προκαλεί το περισσότερο άγχος. Θα μπορούσε να είναι ο λόγος που το άτομο καθυστερεί την απάντηση.

3. Στην ίδια συνέντευξη η Πισπιρίγκου είχε χαρακτηρίσει δύο φορές «ανόητο» το γεγονός των σχολίων πως όταν συνέβαινε κάτι στο παιδί της ήταν η ίδια παρούσα. Παρατηρούμε εδώ πως χρησιμοποιεί έναν πιο σκληρό χαρακτηρισμό για την περίπτωση της σπιτονοικοκυράς, κάτι που είναι αξιοσημείωτο.

 

 

 Η γυναίκα είχε πολλά προβλήματα υγείας, η, η γυναίκα, τη φροντίζανε άλλες γυναίκες, όχι εγώ. Εγώ όταν απεβίωσε η συγκεκριμένη κυρία ήμουνα, ε, είχα βγει τρεις τέσσερις μέρες απ’ το μαιευτήριο γιατί είχα γεννήσει την μπεμπούλα, την Ίριδα. Φύσει αδύνατον δηλαδή να έχω κάποιον. Να τον φροντίζω.

4. Η σπιτονοικοκυρά τους δεν έχει όνομα, είναι η γυναίκα και η συγκεκριμένη κυρία. Αυτοί οι τίτλοι είναι ενδεικτικοί συναισθηματικής απόστασης και κακής σχέσης. Η συγκεκριμένη κυρία αναφέρεται σε σχέση με τον θάνατό της.

5. Απεβίωσε: Και οι δύο, τόσο όσον αφορά στον θάνατο των παιδιών τους όσο και στον θάνατο της σπιτονοικοκυράς αρνούνται να χρησιμοποιήσουν το ρήμα «πέθανε». Αυτό αποτελεί δείκτη συναισθηματικής απόστασης από το γεγονός και αν και μπορεί εν μέρει να δικαιολογηθεί σε σχέση με τα παιδιά τους, είναι περίεργο να συμβαίνει αυτό σε σχέση με τον θάνατο μιας γυναίκας για την οποία δεν φαίνεται να έχουν θετικά συναισθήματα.

6. ήμουνα, ε, είχα βγει τρεις τέσσερις μέρες απ’ το μαιευτήριο γιατί είχα γεννήσει : Το άτομο διορθώνει αυτό που σκοπεύει να πει και θεωρεί απαραίτητο να δώσει μια εξήγηση για τον λόγο που δεν θα μπορούσε να φροντίζει κάποιον. Περιττό στοιχείο, άρα σημαντικό στην ανάλυση.

 

Εεε, να φανταστείτε στο νοσοκομείο, για να πάω να πληροφορηθώ τον θάνατό της, ότι έχει λίγες ώρες, ε, πήγα σκυμμένη και με ράμματα γιατί… Τα προηγούμενα χρόνια, εε, όταν πήγε στο νοσοκομείο, επειδή η γυναίκα αυτή ήταν μόνη της εδώ, είχα παρευρεθεί εγώ για ψυχολογικούς λόγους, για να μιλήσω με τους γιατρούς, γιατί είχε πρόβλημα υγείας.

7.Εεε, να φανταστείτε στο νοσοκομείο, για να πάω να πληροφορηθώ τον θάνατό της, ότι έχει λίγες ώρες, ε, πήγα σκυμμένη και με ράμματα γιατί…

- Παρατηρούμε την εξής αντίφαση: πήγε στο νοσοκομείο για να πληροφορηθεί τον θάνατο ή ότι είχε λίγες ώρες ζωής;

- Μέσα σε δύο σειρές παρατηρούμε δύο σημεία μέγιστης ευαισθησίας σχετικά με τον λόγο που πήγε στο νοσοκομείο.

8. Τα προηγούμενα χρόνια, εε, όταν πήγε στο νοσοκομείο, επειδή η γυναίκα αυτή ήταν μόνη της εδώ, είχα παρευρεθεί εγώ για ψυχολογικούς λόγους, για να μιλήσω με τους γιατρούς, γιατί είχε πρόβλημα υγείας.

- Ακολουθεί μια πρόταση εκτός χρονικής σειράς, αναφερόμενη στο παρελθόν.

-Παρατηρούμε τέσσερα σημεία μέγιστης ευαισθησίας σχετικά με τους λόγους που πήγαινε στο νοσοκομείο.

Αυτό το θέμα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο για το άτομο. Προκύπτει το ερώτημα: γιατί;

Δ: Και δεν υπήρχε κανένας άλλος

Π: Η γυναίκα λοιπόν αυτή έφυγε από τελευταίο στάδιο καρκίνου. Στο ενδομήτριο συγκεκριμένα κι από σκλήρυνση κατά πλάκας.

9. Συνεχίζει η συναισθηματική απόσταση τόσο από την σπιτονοικοκυρά όσο και από τον θάνατό της.

Δ: Υπάρχει ληξιαρχική πράξη θανάτου που λέει και την αιτία. Δεν υπάρχει καμιά αιφνίδια ανακοπή.

Π: Ούτε ανακοπή έπαθε, ούτε αιφνίδια πέθανε, ούτε τίποτα. Η γυναίκα νοσηλεύτηκε, η γυναίκα νοσηλεύτηκε, είχε άλλη κυρία που την φρόντιζε στο πλευρό της.

10. Παρατηρούμε πως και τα δύο άτομα αποκλείοντας την ανακοπή στην συγκεκριμένη περίπτωση αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο της υποψίας εναντίον τους στην περίπτωση των παιδιών τους, που ο θάνατος ήταν αιφνίδιος και υπήρξε ανακοπή.

11. Η σπιτονοικοκυρά τους ήταν «η γυναίκα» για την Πισπιρίγκου, ενώ η φροντίστριά της ήταν «κυρία». Είναι πιο θετική η γλωσσική της προδιάθεση ως προς την φροντίστρια, απ’ ό,τι είναι προς την σπιτονοικοκυρά.

 

Ε: Ήσουνα παρούσα την ώρα του θανάτου;

Π: όχι, όχι, όχι.

Δ: Κατέβηκε η γυναίκα, γιατί έμενε πάνω η σπιτονοικοκυρά μας, κατέβηκε η γυναίκα, για την ακρίβεια ήμουν εγώ, μου λέει, Μάνο μου λέει τρέξε, η Εύη δεν είναι καλά. Παίρνω, παίρνω τ’ ασθενοφόρο, την παίρνουνε την πάνε στο νοσοκομείο, δεν θα σου πω πόσες μέρες μετά απεβίωσε γιατί δεν θυμάμαι.

12. Μετά τον αρχικό αόριστο που χρησιμοποιεί το άτομο, η διήγηση συνεχίζεται σε ενεστώτα. Τι προκαλεί την αλλαγή του χρόνου; Η αφήγηση από την εμπειρική μνήμη παράγει λόγο σε αόριστο.

13. για την ακρίβεια ήμουν εγώ: Το άτομο έχει επίγνωση του ακροατηρίου του. Παρατηρούμε αυτές τις διευκρινιστικές περιττές φράσεις κάθε φορά που το άτομο που μιλά θέλει να κατευθύνει την προσοχή του ακροατηρίου του σε συγκεκριμένα στοιχεία.

14. Η σπιτονοικοκυρά αποκτά όνομα μόνο όταν το αναφέρει η φροντίστρια. Για τον Δασκαλάκη ο τίτλος του ατόμου είναι η σπιτονοικοκυρά μας, κάτι που δείχνει πιο θετικό αίσθημα από ότι της Πισπιρίγκου, όχι όμως καλή σχέση, αφού η κοινωνική σύσταση είναι ελλιπής.

15.δεν θα σου πω πόσες μέρες μετά απεβίωσε γιατί δεν θυμάμαι.

Περίεργος τρόπος έκφρασης. Είναι σύνηθες και για τους δύο να διηγούνται με αρνήσεις, περισσότερο όμως το παρατηρούμε στον Δασκαλάκη.

 

Π: Τρεις τέσσερις νομίζω, αλλά δεν είχαμε εμείς,  σας λέω γιατί ήμουνα στο κρεβάτι, ότι είχα γεννήσει το μωρό. Ήμουνα με ράμματα ακόμα με την καισαρική μου, δεν μπορούσα.Και να ήθελα, δεν μπορούσα.

16.  Το άτομο δηλώνει πως δεν ήθελε να βοηθήσει. Τι μεσολάβησε και  την έκανε να μην θέλει την στιγμή που δήλωσε πριν παρούσα στην νοσηλεία της σπιτονοικοκυράς;

 

Δ: Κι ό,τι έχουμε πει τα έχουμε πει και με αποδείξεις κι έχουμε να τα αποδείξουμε και παντού αυτά, δεν κρυβόμαστε από κάτι.

17. Το άτομο μιλά πάλι στην άρνηση, κάτι που το σημειώνουμε πάντα στην ανάλυση. Νιώθει την ανάγκη να πει πως δεν κρύβουν κάτι. Χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο δηλώνοντας ενότητα με την γυναίκα του στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Π: Φυσικά, υπάρχουν γιατροί οι οποίοι με ενημέρωσαν τηλεφωνικά. Ότι η κυρία, ελάτε να την παραλάβετε για να ταφεί, τα αναλάβαμε εμείς αυτά.

18. Άλλη μια αντίφαση  παρουσιάζεται εδώ. Επισκέφθηκε το άτομο το νοσοκομείο να πληροφορηθεί τον θάνατο ή ενημερώθηκε τηλεφωνικά;

19. Η σπιτονοικοκυρά αναβαθμίζεται σε κυρία όταν είναι νεκρή.

Ο Μάνος Δασκαλάκης αλλάζει θέμα αμέσως μετά, μιλώντας για τους λόγους που τους οδήγησαν να δώσουν την συνέντευξη.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Παρατηρούμε και σε αυτό το ζήτημα την απουσία αξιόπιστης άρνησης της κατηγορίας και από τα δύο άτομα.

Τα άτομα παρουσιάζονται ενωμένα στο θέμα του θανάτου της σπιτονοικοκυράς τους.

Και οι δύο έχουν συναισθηματική απόσταση από αυτήν και κακές σχέσεις μαζί της, ιδιαίτερα η Ρούλα Πισπιρίγκου.

Προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό ο μεγάλος αριθμός δεικτών μέγιστης ευαισθησίας στον λόγο της Ρούλας Πισπιρίγκου όταν αναφέρεται στις αιτίες που την οδήγησαν στο νοσοκομείο. Τέτοιος αριθμός δεικτών μας οδηγεί στην ανάγκη διερεύνησης της συγκεκριμένης κατάστασης.

Ενδεικτικό και ενισχυτικό των ανωτέρω είναι το απόσπασμα που ακολουθεί από την συνέντευξη του Μάνου Δασκαλάκη στον δημοσιογράφο κ. Κουσουλό:

 

 

 

«Η γυναίκα καταρχήν έπαιρνε μια σύνταξη. Ούτε λεφτά είχε ούτε τίποτα. Εμείς της δίναμε τα ενοίκια κανονικά με αποδείξεις, μπορεί να φανεί, υπάρχουν τα πάντα και στις φορολογικές δηλώσεις.Δεν υπήρχε κανένα όφελος. Καταρχήν γιατί να σκοτώσεις μια γυναίκα από τη στιγμή που ούτε σου έχει γράψει το σπίτι, δεν έχεις όφελος. Όχι επειδή δεν σου έχει γράψει το σπίτι, δεν έχεις όφελος να τη σκοτώσεις. Αυτό μπορούν να το δούνε. Οποιοσδήποτε, οι αρμόδιοι μπορούν να το δούνε. Καταρχήν η γυναίκα χρώσταγε πολλά λεφτά» είπε μεταξύ άλλων ο Μάνος Δασκαλάκης.

- Δεν υπήρχε  κανένα όφελος

- δεν έχεις όφελος

- δεν έχεις όφελος

Ο λόγος που χρησιμοποιείται είναι παθητική γλώσσα και στην συνέχεια χρησιμοποιείται δεύτερο πρόσωπο. Το άτομο είναι κάποιος που σκέφτεται πάντα το όφελος που θα έχει από μια κατάσταση.

-Καταρχήν γιατί να σκοτώσεις μια γυναίκα από τη στιγμή που ούτε σου έχει γράψει το σπίτι,

Στην πρώτη συνέντευξη υπήρχε μια φημολογία για τον θάνατο της σπιτονοικοκυράς. Την στιγμή που δίνεται η συνέντευξη αυτή η φημολογία έχει δυναμώσει και υπάρχουν ενδείξεις πως θα ξεκινήσει έρευνα.

Το προσδοκώμενο είναι να αρνηθεί το άτομο την κατηγορία με αξιόπιστο τρόπο. Αντί γι’ αυτό, παρατηρούμε πως προτιμά να κάνει ερωτήσεις αφήνοντας ανοιχτά ενδεχόμενα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν κάποιον να προβεί σ’ αυτή την πράξη. Αντί για έκφραση άρνησης μετά βδελυγμίας της κατηγορίας παρατηρούμε τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιμετώπισης των κατηγοριών που χρησιμοποίησε και η Ρούλα Πισπιρίγκου όταν ρωτήθηκε για τον θάνατο των παιδιών της. Τα δύο άτομα χρησιμοποιούν ίδια μοτίβα στον λόγο τους που παραπέμπουν σε κοινά στοιχεία προσωπικότητας, κοινές εμπειρίες και κοινό τρόπο διαχείρισης καταστάσεων. Ίσως να είναι ενδεικτικό και άλλων στοιχείων που θα εξεταστούν στην συνέχεια.

Σημειώνουμε επίσης και την απουσία συναισθήματος για την θανούσα, κάτι όμως που δικαιολογείται από τις ενδείξεις για τις κακές σχέσεις μεταξύ τους.

 

Νερό- Το ξέπλυμα της ενοχής

Ακολουθούν δύο αποσπάσματα από τις πρώτες αναλύσεις πάνω στην συνέντευξη των γονέων. Ας τα ξαναδούμε εστιάζοντας την προσοχή μας και σε άλλα σημεία που θα εξηγήσουμε στην συνέχεια.

ΜΑΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Π: Εγώ έφυγα εκείνο το μεσημέρι επειδή, λόγω, εεε, έπρεπε να πάω να ξυριστώ για την ακρίβεια, λόγω μικροβίων, έφυγα και δεν πρόλαβα να φτάσω σπίτι, μέχρι να φτάσω στο σπίτι ξαναγύρισα.

22. Συναντάμε σε αυτό το τμήμα του λόγου του πατέρα όλες τις σοβαρότερες ενδείξεις ευαισθησίας που υπάρχουν στην ανάλυση λόγου, και μάλιστα επαναλαμβανόμενες.

Όταν μιλάμε για ευαισθησία στην Ανάλυση εννοούμε πως ένα θέμα είναι  πολύ ευαίσθητο για τον ομιλητή και αναρωτιόμαστε τον λόγο για τον οποίο συμβαίνει αυτό. Οι πιο σοβαροί δείκτες ευαισθησίας είναι το ρήμα έφυγα όταν δεν συντρέχει λόγος βιασύνης και η απάντηση στην ερώτηση γιατί όταν το άτομο δεν έχει ερωτηθεί.

Παρατηρούμε εδώ πως το άτομο λέει δύο φορές πως έφυγε και τρεις φορές εξηγεί τον λόγο για τον οποίο έγινε αυτό. Όλοι αυτοί οι δείκτες συνοδεύονται από μια πρόταση αρνητική.

Είναι λοιπόν ενδεικτικό πως σε αυτό το σημείο αποκρύπτονται πληροφορίες για το τι συνέβη πριν φύγει και για τον λόγο για τον οποίο τελικά το έκανε. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να γίνουν διευκρινιστικές ερωτήσεις σε αυτό το σημείο, όπως τι έγινε πριν φύγει, πόση ώρα έλειψε, πού πήγε, γιατί έπρεπε να ξυριστεί κλπ.

 

----------

ΡΟΥΛΑ ΠΙΣΠΙΡΙΓΚΟΥ

Η Τζωρτζίνα, εγώ έφυγα από το νοσοκομείο, ήρθα εδώ να κάνω ένα μπάνιο, να ηρεμήσω, να κοιμηθώ, γιατί παράλληλα έγιναν κι εξετάσεις οι οποίες έπρεπε να έχει στέρηση ύπνου, και ως λογικό, δεν κοιμόμουν. Ήμουνα δίπλα της να παρακολουθώ το οξυγόνο της. Έμεινε με τον μπαμπά της, ήτανε καλά, καλά… ήτανε, ήταν πεσμένη ψυχολογικά, σαν κάτι να ‘νιωθε. Δεν ήταν η Τζωρτζίνα που ξέραμε.

11. - H μητέρα δίνει σε αυτό το σημείο πολλές λεπτομέρειες για τον λόγο για τον οποίο έφυγε από το νοσοκομείο. Θα σκεφτόταν κανείς να την ρωτήσει γιατί; Είναι φυσικό να αλλάζουν οι γονείς βάρδιες στο νοσοκομείο για να ξεκουράζονται ενδιάμεσα. Το σημείο αυτό είναι ευαίσθητο γι’ αυτήν για κάποιο λόγο. Είναι πιθανό ο λόγος που έφυγε να είναι εντελώς διαφορετικός. Αυτό το απόσπασμα ακολουθεί μετά την μεγάλη παρένθεση που προηγήθηκε.

Επίσης γεννάται το ερώτημα: τι συνέβη πριν φύγει από το νοσοκομείο;

Για να πάμε σε ένα μέρος πρέπει πρώτα να φύγουμε από κάποιο άλλο. Συνήθως λέμε κάτι όπως: Πήγα στο σαλόνι. Δεν λέμε έφυγα από την κουζίνα και πήγα στο σαλόνι αν δεν υπάρχει λόγος να τονίσουμε το γεγονός. Όταν αυτό συμβαίνει και δεν υπάρχει ζήτημα βιασύνης ή έλλειψης χρόνου, ο νους του ατόμου που μιλά σκέφτεται αυτό που προηγήθηκε της αναχώρησης από το σημείο.

---------------

ΜΑΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ( Συνέντευξη σε κ. Κουσουλό)

«Το τελευταίο… 13 Απριλίου του 2019. Και μόλις φθάνω στο σπίτι… δεν πρόλαβα να ξυριστώ. Κάνω ένα μπάνιο να ξαπλώσω μια ώρα και με παίρνει τηλέφωνο (σ.σ. η Ρούλα) και μου λέει ότι το παιδί κάτι έπαθε. Έκανα Ολυμπιακό χωριό – «Ελπίδα» 13 λεπτά με το αυτοκίνητο. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ τη στιγμή. Παρακάλαγα να πάρει ο Θεός εμένα και να γυρίσει το παιδί μου πίσω…» είναι τα λόγια του Μάνου για το τελευταίο βράδυ της Μαλένας.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Στην ανάλυση σημειώνουμε πάντα τις αναφορές των ατόμων στο νερό με οποιονδήποτε τρόπο, αν αυτές δεν είναι απαραίτητες για το θέμα στο οποίο αναφέρονται. Δεν ερμηνεύουμε τα λόγια τους, τους πιστεύουμε, αναρωτιόμαστε όμως ποια ανάγκη τους έκανε να το συμπεριλάβουν στον λόγο τους.

Η αναφορά σε νερό και προσωπική υγιεινή είναι δείκτης ψυχολογικού ξεπλύματος της ενοχής, είτε από τον δράστη, είτε από το θύμα, είτε από κάποιον που ενδεχομένως παρέστη μάρτυρας σε κάτι, ή συμμετείχε με κάποιον τρόπο. Θα μπορούσε λοιπόν να αφορά και ξέπλυμα της ενοχής άλλου προσώπου.

Η ενοχή μπορεί επίσης να είναι επακόλουθη ή σχετική αν κάποιος σκέφτεται τυχόν παραλείψεις ή αμέλεια την ώρα που μιλά.

 Στον λόγο του Μάνου Δασκαλάκη παρατηρούμε πως επαναλαμβάνεται η αναφορά στο νερό, την δεύτερη μάλιστα φορά με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Αυτό μας δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με την ανάγκη που τον παρακινεί να το αναφέρει.